Schuld (II)
In zijn column ”Schuld” (RD 21-12) stelt ds. P. den Butter vragen bij het spreken over schuld als het over kerkelijke verdeeldheid gaat: schuld is verbonden met zonde. Schuld is een erg zwaar woord als het over kerkelijke verdeeldheid gaat. Er kan moeilijk sprake zijn van zonde, omdat mensen bij kerkscheuringen in oprechtheid dachten gehoorzaam te zijn. Het spreken over schuld biedt geen oplossing en er moeten consequenties uit getrokken worden. Daar heb ik mijn vragen bij.
Gevormd in dezelfde deelverzameling van kerkelijk Nederland als ds. Den Butter heb ik geleerd dat zonde onder andere ”doel missen”, en ”niet voldoen aan Gods wil” betekent. De Heere Jezus heeft gebeden met het oog op de gelovigen: „Ik bid… opdat zij allen één zullen zijn.” Kerkelijke verdeeldheid kan dan niet aan Gods wil voldoen, toch?
Bij de vele kerkscheuringen in ons land is er sprake van een grote factor ”mens”, en waar er twee kijven, hebben er twee schuld. Als we belijden dat zelfs onze beste werken met zonde bevlekt zijn, zou dan het breken van een kerk niet met zonden gepaard gaan?
Er kan niet verwacht worden dat alleen het belijden van de schuld de oplossing is. Terug naar de situatie van voor het jaar x is ook niet mogelijk, want we kunnen de geschiedenis niet terugdraaien. Het belijden van schuld is echter wel een oplossingsrichting! De belijdenis moet consequenties hebben. Niet door schuldigen aan te wijzen, maar door elkaar tegemoet te treden en in gesprek te gaan. Het verlangen naar eenheid zal verder ingevuld moeten worden, en daar is tijd voor nodig. Positief kritisch meedenken is belangrijk.
Jezus is gekomen en Hij komt. Laten we als christenen het doel dat Jezus had voor ogen houden: de volmaking van Zijn Koninkrijk.
R. P. Hoogenboom
Rembrandtlaan 116
3443 EM Woerden
