Op de ranglijst christenvervolging die Open Doors ieder jaar in de eerste week van januari publiceert, rust nog een embargo. Pas over enkele dagen zal blijken in welke landen de christenvervolging het felst is. Maar dat betekent niet dat woordvoerder Klaas Muurling hoeft te zwijgen over de mensen in de frontlinie, of –beter gezegd– „over de frontlinie in mensen.”

Muurling denkt aan Nurta. De ouders van het 17-jarige Somalische meisje bonden haar na haar bekering tot het christendom elke dag vast aan een boom, onder het uitspreken van bezwerende teksten uit de Koran. Ook sloegen ze haar en sloten haar ’s nachts op. Eind november schoten twee mannen het meisje door de borst en het hoofd.

„Ze bleef geloven”, zegt Muurling. „Deze vrouw maakte een dappere keuze, zonder dat ze medechristenen kende die haar konden steunen. Nurta was iemand die trouw bleef tot in de dood. In haar leven wordt het front zichtbaar.”

Hij pakt Mattheüs 24 erbij en leest: „Alsdan zullen zij u overleveren in verdrukking en zullen u doden, en gij zult gehaat worden van alle volken om Mijns Naams wil.” Muurling: „Christenvervolging gaat om de Naam, díé vormt het hete hangijzer. Dit zie je terug bij Nurta. Zij werd gehaat omwille van de Naam van Jezus. Dan denk je: Wat is er toch aan de hand dat er dat er zo’n haat losbreekt tegen mensen die in Hem geloven? Tegelijk: Jezus heeft dat Zelf voorspeld.”

Die ene Naam botst met andere namen die op deze aarde ten koste van alles gevestigd moeten worden. „Met die van Kim Jong Il en Kim Jong Un, die geen andere goden naast zich verdragen, en met de vele goden uit het hindoeïsme. Hindoes kunnen het maar niet verkroppen dat christenen één weg preken. Ook de islam heeft grote moeite met Jezus als Zoon van God. Wereldwijd wordt het niet geaccepteerd dat je in Jezus gelooft.”

Moslimwereld

De ranglijst christenvervolging hangt op A2-formaat aan de kast op Muurlings werkkamer. Landen ”waar geloof ’t meest kost” kregen een rode of donkeroranje kleur. Vooral in islamitische landen neemt het geweld tegen christenen toe. In 8 van de 10 landen uit de top tien is islamitisch extremisme de voornaamste reden van christenvervolging, evenals in 35 van de in totaal 50 landen op de lijst. „Het wordt erger, ja”, meent Muurling. „Het lijkt erop dat in de moslimwereld de vijandschap tegenover het Evangelie groeit.”

Pakistan is daar een voorbeeld van. De naam van Asia Bibi valt. Het kwam haar duur te staan dat ze tijdens het bessen plukken de naam van Jezus in de mond nam. Anderhalf jaar lang zit Asia Bibi –moeder van onder anderen een gehandicapte dochter– nu in de gevangenis. „Ze werd nota bene ter dood veroordeeld”, een unicum in Pakistan. Nooit eerder kreeg een vrouw vanwege godslastering de doodstraf opgelegd.

Noord-Korea

Wat ook opvalt, zegt de Open Doorswoordvoerder, is dat kerken wereldwijd blijven groeien. En waar groei is, rijst tegenstand. Zoals in Iran, waar het aantal christenen in enkele jaren groeide van 250.000 naar 450.000. Een aantal dat in werkelijkheid waarschijnlijk groter is.

De overheid nam maatregelen en verbood kerkdiensten in het Farsi, de voertaal, waardoor veel mensen de diensten niet meer kunnen volgen. Niet alle Iraanse kerken geven gehoor aan de verordening. „De kerk groeit als kool.”

„Miljoenen broeders en zusters staan elke dag in de frontlinie en dienen toch trouw de Heere. Dat is iets waarvan ik steeds opnieuw onder de indruk raak. Het kan niet anders of God geeft hun kracht hiervoor.”

Als dit ergens duidelijk wordt, is het in Noord-Korea, het land dat al acht jaar lang de weinig eervolle koppositie inneemt op de ranglijst christenvervolging. Het land waar Open Doors de bevolking medicijnen verstrekt omdat het eten van gras de ingewanden aantast. Waar het gevaarlijk is om een boterham aan je buurman te geven omdat je door het tonen van naastenliefde verraadt dat je een christen bent.

Open Doors brengt christenvervolging in kaart aan de hand van vijftig onderzoeksvragen. Daarbij krijgt Noord-Korea 90,5 van de 100 punten, de hoogst haalbare score. Muurling: „In Noord-Korea kost je geloof je echt alles. Dit land verdient onverminderd onze aandacht.”

Van de 400.000 christenen die het land telt, zitten er tussen de 50.000 en de 70.000 in een werkkamp: een op de acht christenen. Muurling heeft geen enkele aanwijzing dat verandering op til is. Ook de machtswisseling in Noord-Korea biedt hiervoor geen aanknopingspunt. „Wel wordt er al jaren om verandering gebeden. Een gebed is als een sneeuwvlokje. Het heeft amper gewicht. Maar talloze sneeuwvlokjes doen een zware tak afbreken.”

Sluipmoordenaar

Noord-Koreaanse christenen vragen God of Hij wil spreken tot het hart van Kim Jong Il. „Het is hun diepste verlangen dat hij zal gaan geloven.”

Noord-Korea is uitgemergeld. Het is onvoorstelbaar, vindt Muurling, dat een regime de bevolking zó kan misbruiken en de inwoners intussen in de waan laat in het paradijs te wonen. „Goed beschouwd is het een godswonder dat hier ondanks alles nog 400.000 christenen wonen. Dat God trouw houdt tot in eeuwigheid en niet laat varen wat Zijn hand begon, krijgt een nieuwe betekenis.”

Het komt voor dat wanhopige Noord-Koreanen die met gevaar voor eigen leven naar China zijn gevlucht, daar het Evangelie horen en vervolgens teruggaan naar hun familie om hun het goede nieuws te vertellen.

Muurling: „„Mijn leven telt niet meer”, zeggen ze dan. Wij westerlingen kunnen hier met ons verstand niet bij. Wij hebben de luxe van veel luxe. Een overvloed aan mooie dingen leidt ons af van het Evangelie. Materialisme is een sluipmoordenaar en veel gevaarlijker dan openlijke christenvervolging. Wanneer wij de Bijbel lezen, denken we: O nee, geen vervolging, dat gaat te ver. Een vervolgde christen is blij want hij weet dat hij op de goede weg zit. De vervolgde kerk kan ons helpen in het serieus nemen van de Bijbel.”

Toen Muurling een Cubaanse predikant eens vroeg of al het lijden dat hij meemaakte hem niet te veel werd, antwoordde deze: „Het leven van een christen is als een voetreis door de woestijn. Je weet dat je niet na elke kilometer een kraan met fris water tegenkomt. De zon is heet, het zand schroeit je voeten. Maar aan het einde van de reis wacht een geweldige oase.”

Een christen uit Laos was dertien keer van zijn vrijheid beroofd, mishandeld en al zijn bezittingen kwijtgeraakt. Met zijn gezin probeerde hij in het bos een nieuw bestaan te beginnen. „Ik kijk niet naar wat om mij heen is”, zei hij. „Ik heb mijn ogen gevestigd op de Eeuwige.”

Wordt vervolgd

Wereldwijd worden zeker 100 miljoen christenen vervolgd om hun geloof of zijn niet vrij om hun geloof te belijden en te beleven.

Christenvervolging komt voor in meer dan vijftig landen in (vooral) het Midden-Oosten, Azië en het noordoostelijke deel van Afrika.

Noord-Korea staat al jaren op de onbetwiste nummer 1 op de ranglijst christenvervolging van Open Doors. Van de 400.000 christenen die het land telt, zitten er 50.000 tot 70.000 opgesloten in een werkkamp.

Andere landen in de top tien (2010) zijn Iran (2), Saudi-Arabië (3), Somalië (4), Maldiven (5), Afghanistan (6), Jemen (7), Mauritanië (8), Laos (9) en Oezbekistan (10).

In 8 van de 10 landen uit de top tien is islamitisch extremisme de voornaamste reden van christenvervolging, evenals in 35 van de 50 landen op de lijst.

De situatie van de kerk in Irak verslechtert. In de afgelopen jaren vluchtte meer dan de helft van de 850.000 christenen het land uit. Momenteel wonen er 345.000 christenen in het land. Alleen al in december vertrokken 500 gezinnen uit Irak. De kerkbanken raken leeg. Bloedige aanslagen kostten in 2010 negentig mensen het leven.

In Nigeria kwamen in het afgelopen jaar honderden christenen om het leven als gevolg van geweldsexplosies en gevechten tussen moslims en christenen.

In zowel Pakistan als Afghanistan brachten talibanstrijders christelijke hulpverleners om het leven. Een van de aanslagen kostte tien mensen het leven. In oktober doodden Pakistaanse extremistische moslims zeven christenen uit één gezin: een advocaat, zijn vrouw en hun vijf kinderen.

Eritrea houdt nog altijd 1500 christenen gevangen in cellen, zeecontainers en ondergrondse kerkers. Ook Iran, Laos, Afghanistan, Pakistan en Oezbekistan sluiten gelovigen op.

In Sudan loopt de spanning op. Zuid-Sudan stemt op 9 januari 2011 over onafhankelijkheid. De kerk in het zuiden vreest dat onafhankelijkheid zal leiden tot zware repressies voor de christenen in het islamitische noorden.

Soms vervolgt de overheid christenen, zoals in Noord-Korea, Iran, Eritrea en Laos. In veel moslimlanden wordt het lijden juist teweeggebracht door de familie en mensen uit de omgeving van christenen. Het is een grote schande voor moslimfamilies als iemand uit eigen kring christen wordt.