Marianne Thieme, fractievoorzitter van de Partij voor de Dieren, heeft gelijk wanneer zij de misstanden in de bio-industrie aan de kaak stelt. Het is een ethisch verworden industrie die vaak indruist tegen het Bijbelse verbod dieren te pijnigen.

De Bijbel is het eerste document, dat voor dierenwelzijn opkomt: „Een os zult gij niet muilbanden, als hij dorst (Deut. 25:4). In Exodus wordt opgedragen een ezel die onder zijn last dreigt te bezwijken, te ontlasten, ook als de eigenaar een vijand is (Ex. 23:5). In de Tien Geboden wordt ook dierenrust op de sabbat voorgeschreven: „dan zult gij geen werk doen (…) noch uw os, noch uw ezel, noch enig van uw vee” (Deut. 5:14).

Uit de Bijbelse regels ten aanzien van dierenwelzijn blijkt hoezeer het inzetten van dieren een niet-industriële aanpak kent. Uit de regels spreken aspecten als zorg, aandacht en oog voor het feit dat het hier gaat om de inzet van levende have in plaats van een doods ding. Mevrouw Thieme zal de Bijbelse waarden van dierenwelzijn erkennen, maar dient dan ook die met betrekking tot het slachten te erkennen. De Bijbel is geen supermarkt, maar een bron van diepgewortelde ethiek.

In dat hele systeem van dierenwelzijn sluit de Bijbel aan bij de realiteit van vleesconsumptie. De joodse slacht is de minst slechte optie, omdat het geen machinale, industriële slachthandeling is. Je kunt je daarentegen afvragen of de aan de seculiere slacht voorafgaande bedwelming het oogmerk heeft het dier minder te laten lijden of tot doel heeft het aantal slachtingen te verhogen. In het laatste geval is voorafgaande bedwelming een duidelijk onderdeel van de door Thieme zo verfoeide bio-industrie.

Wanneer de halssnede goed wordt uitgevoerd, hoeft het dier geen pijn te voelen en zeker niet meer dan bij de seculiere slachtmethoden. De joodse slacht gebeurt door een slachter die een opleiding van meerdere jaren heeft gevolgd en die slacht met een glad en vlijmscherp mes, dat na iedere (!) slachthandeling wordt gecontroleerd op scherpte.

De halssnede is tegelijkertijd zowel verdoving als slachting als optimale verbloeding. Na het doorsnijden van de twee bloedbanen daalt de bloeddruk in de hersenen snel. Het dier verliest daardoor het bewustzijn en voelt dus geen pijn meer. Als het pijnbewustzijn daalt, kan er nog steeds elektrische activiteit in de hersenen worden gemeten en zijn nog steeds onwillekeurige bewegingen mogelijk. Deze bewegingen zijn reflexen; geen uiting van pijnbeleving.

Ik ben niet onethisch of onbehoorlijk wanneer ik stel dat verschillende onderzoeken een aantal criteria niet halen, tegenstrijdige conclusies geven of de onderzoeksvraag niet ten volle is onderzocht. De bio-industrie is niet ideaal. Maar als we toch slachten, neem dan die methode waarbij in een handeling de verdoving, slachting en verbloeding intreden. De joodse slacht is het minst kwade alternatief.

De auteur is rabbijn van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap.