Van grijs België naar kleurrijk Congo
Een dagje vrij van school vinden bijna alle leerlingen leuk. Maar niet als de school gesloten wordt omdat er op straat geschoten en gevochten wordt. Dit laatste overkomt het Belgische meisje Maude, dat in Congo woont. Maude geniet in Congo, waar ze is geboren en opgegroeid. Haar leven in het kleurrijke land bestaat uit naar school gaan en veel samen doen met vrienden en vriendinnen.
De politieke spanningen in Congo worden echter zo groot dat de Belgische ambassade besluit dat alle Belgen moeten evacueren. Zo komt Maude tegen haar zin in het koude België. Ze blijft Congo zien als haar thuis en voelt zich in België vluchteling in haar eigen land. Ze worstelt met haar identiteit. Op haar blog schrijft ze: „Soms denk ik dat ik onzichtbaar ben geworden. Er is nooit iemand die me vraagt hoe ik me voel en of ik misschien ergens over zou willen praten.” Zowel letterlijk als figuurlijk zijn alle kleuren voor Maude verdwenen.
Na een paar maanden gaat ze zich iets beter voelen, maar de opwinding is groot als ze op vakantie naar Congo mag. Daar ziet, ruikt en voelt ze voortdurend dingen die haar het gevoel geven weer helemaal thuis te zijn. En als ze dan ook David nog ontmoet, wordt het afscheid van Congo aan het eind van de vakantie extra zwaar.
Baert heeft met dit boek thema’s zoals Congo, integratie en afscheid nemen verwerkt in een prettig lezend boek. Dat het verhaal semi-autobiografisch is (Baert is opgegroeid in Zaïre en moest als 10-jarige vluchten), maakt het ongetwijfeld sterker. De auteur weet wat het is om een kleurrijk land te verwisselen voor het grijze België.
De kleuren zijn weg, Katrien Baert; uitg. Clavis, Hasselt, 2010; ISBN 978 90 448 1428 6; 147 blz.; € 16,95.
