P. stond op 1 februari 2002, een dag voor het huwelijk van de kroonprins met Máxima Zorreguieta, op de Dam in Amsterdam met een sandwichbord en bijbehorende flyers. Hij vroeg daarmee aandacht voor de slachtoffers van het vroegere dictatoriale regime in Argentinië. In de tekst op het bord en de flyers werd de kroonprins „dom” genoemd en het aanstaande bruidspaar „bedorven en amoreel.” Officier van justitie B. Wind had een onvoorwaardelijke boete van 500 euro geëist.

P. verklaarde dinsdag dat hij zich tot de eenmansactie genoodzaakt voelde door de publiek gedane, relativerende uitlatingen van Willem-Alexander over de rol van diens schoonvader, Jorge Zorreguieta, in het regime van de voormalige Argentijnse president Videla. Vooral het feit dat de kroonprins het kritische rapport hierover van professor Baud bestempelde als „een mening” had P. gekrenkt.

P., afkomstig uit Uruguay, is niet de eerste de beste die protesteerde tegen de houding van de kroonprins en diens echtgenote. Hij is in 1980 als politiek vluchteling naar Nederland gekomen en heeft van nabij de wreedheden van het Argentijnse schrikbewind meegemaakt. Zowel de officier van justitie als de politierechter toonde dan ook volop begrip en respect voor zijn behoefte om een proteststem te laten horen. Ook de door P. uitgekozen dag kon rekenen op begrip van de beide magistraten.

Dat gold echter niet voor de formuleringen die P. voor zijn pamflet heeft gemeend te moeten gebruiken. „Ik kots mijn walging in jullie gezichten. En ik wens jullie geen rust. Gerechtigheid zal geschieden”, zo had P. genoteerd. Daarvan ging een „indirecte dreiging” uit, aldus politierechter Wildenburg. De tekst ging bovendien vergezeld van een aantal foto’s van schedels, lijken en gemartelde lichamen. Met het geheel is P. „over de schreef gegaan”, aldus de politierechter.

Advocaat M. Wijngaarden tekende direct na het vonnis hoger beroep aan. Hij meent dat de kroonprins zich nadrukkelijk in het publieke debat over de Argentijnse kwestie en de rol van Jorge Zorreguieta heeft gemengd en dus op kritiek kon rekenen. „De kroonprins is een hoge boom die bij het doen van politieke uitspraken windbestendig moet blijken te zijn.” P. heeft naar de smaak van de raadsman niets meer gedaan dan gebruikmaken van zijn recht op vrijheid van meningsuiting. Daarbij kon hij door zijn persoonlijke geschiedenis niet anders dan reageren op de uitlatingen van de prins.