Het CDA-partijbestuur schoof op 20 februari dit jaar, daags na de val van het kabinet, Balkenende naar voren als de lijsttrekker bij de vervroegde Kamerverkiezingen die in juni zouden volgen. Partijvoorzitter Van Heeswijk wilde snel een besluit nemen om de publieke discussie over het partijleiderschap de kop in te drukken. De vraag is of dat verstandig was.

In het partijbestuur bestonden twijfels over de geschiktheid van Balkenende. Zijn imago was afgebladderd; het derde kabinet dat naar zijn naam was genoemd, had de eindstreep niet gehaald. Maar volgens Van Heeswijk, die daags na de Kamerverkiezingen aftrad, was er weinig keus. Kroonprins en minister Eurlings zou het kunnen, maar hij was niet beschikbaar.

Door de haast die partijvoorzitter Van Heeswijk maakte, was er geen gelegenheid om de informatie over Eurlings na te trekken of om te proberen hem alsnog over te halen.

Gisteren bleek dat de informatie die Van Heeswijk aan het partijbestuur verschafte over de beschikbaarheid van Eurlings, niet juist was. Frissen, die in opdracht van het partijbestuur het rapport ”Verder na de klap” opstelde, zei het vrij netjes. Het blijft volgens hem „onduidelijk of wel echt geprobeerd is Eurlings te behouden.”

NOS-verslaggever Wilco Boom, die volgende week het boek 
”De val van Balkenende” presenteert, stelde vrijdag ronduit dat Eurlings helemaal niet is gevraagd of hij lijsttrekker wilde worden.

Vaststaat dat het partijbestuur in de toekomst dergelijke overhaaste beslissingen niet meer kan nemen. Frissen adviseert heldere termijnen bij de aanwijzing van de lijsttrekker.

De handelwijze van de partijvoorzitter is in ieder geval een bewijs voor de waarheid van het aloude spreekwoord: Haastige spoed is zelden goed.