Kerkelijk jongerenwerk is al tientallen jaren binnen kerkenraden en onder gemeenteleden onderwerp van discussie. Soms vinden –met name oudere– gemeenteleden de activiteiten voor jongeren te vooruitstrevend. Soms zitten ambtsdragers en gemeenteleden met de handen in het haar omdat ze geen antwoord weten op de vraag: Hoe houden we de jongeren erbij? Velen lijken onbereikbaar te zijn.

De kritiek van bezwaarden is ook niet helemaal uit de lucht gegrepen. Er zijn voorbeelden van jongerenwerk, waar allerlei activiteiten gericht zijn op gezelligheid en ontmoeting. Alle accent dus op fun en friends. Vaak blijken deze in eerste instantie succes te hebben; er is een behoorlijke toeloop. Maar op de langere termijn is er in bijna even sterke mate een uitstroom.

Alleen met gezelligheid en ontmoeting houd je als kerk de jongeren niet binnen de deur.

Tegelijk is waar dat die beiden niet gemist mogen en kunnen worden. Wie een jeugdvereniging wil oprichten, zoals vroeger bij de Gereformeerde Kerken er wel bestonden, uitsluitend om stevig te studeren en te debatteren, redt het vandaag de dag niet. Overigens was er ook op die studieverenigingen kritiek. Ze hadden de naam van domineesfabriek.

Het gaat erom de juiste balans te vinden in de drie componenten gezelligheid, ontmoeting en inhoud. Het stimuleren van de binding aan de kerk doe je door de jongeren het gevoel te geven erbij te horen en tegelijk hun het waardevolle van de kerkelijke identiteit over te dragen. Daarbij moet hun de ruimte gegeven worden hun kritische vragen te stellen zonder dat ze daarbij direct afgerekend worden op hun soms boude uitspraken. Wanneer dat wel gebeurt, is het jeugdwerk slechts een sluis naar de uitgang van de kerk.

Het jongerenwerk trok in het verle-
den vooral de kerkelijk betrokken jon-
geren en stemde daar –wellicht onbedoeld– ook het programma op af. De jongerenorganisaties verleggen steeds meer hun aandacht naar alle jongeren van de gemeente. Dat zal ongetwijfeld ook tot gevolg hebben dat deze organisaties naast ondersteuning van verenigingen ook moeten gaan zoeken naar andere vormen om de minder geïnteresseerde jeugd te bereiken. Het is van belang dat kerkenraden voor die zoektocht begrip tonen en er tegelijk in meedenken. Het gaat er immers om de toekomstige generaties te behouden voor de kerk. Cruciaal daarbij is wel dat Bijbel en belijdenis centraal blijven staan. Zodra de vorm van de bijeenkomst het meest bepalende wordt, is de opzet mislukt.

Onmisbaar daarbij is ook de voorbede van de gemeente. Nog steeds heeft het werk onder jongeren in veel gemeenten weinig aandacht in de zondagse voorbede. Maar wie oogsten wil, zal eerst en vooral de Heere van de oogst moeten bidden.