Het werd tijd en ik ben verhuisd. Ik hou in principe niet heel erg van tandartsen. Toen ik klein was wel. Mijn tandarts was een vriendelijke man met een donkerbruine stem en een glimlach die verre van spierwit was, maar dat gaf juist niet.

In zijn kamer brandde een knusse lamp en hij had een stoel waar je gewoon in mocht zítten. Hij deed de haakjes, de spiegeltjes en het boren, zijn vrouw het slijmzuigertje en de amalgaam. Hij gebruikte maar één boorkop die nooit pijn deed. Van verdoven had hij nooit gehoord en ik ook niet.

Toen hij met pensioen ging, kwam er een nieuwe. Ze zat in dezelfde kamer, maar alles veranderde. De stoel ging in de ligstand, er stond een schijnwerper, en ze gebruikte een setje nieuwe boorkoppen waarmee niet te spotten viel. Gaatje vullen en gaatje vullen is twee, ontdekte ik.

Nadien verzuimde ik lange tijd mijn controles en fluorbehandelingen – tot ik de moed had om op een dag tóch naar een nieuwe te gaan. De man verdoofde mijn oog in plaats van mijn kies en begon desalniettemin diepgravend te boren.

Nadien verzuimde ik opnieuw lange tijd mijn controles. Maar dat is de oplossing niet, dus ik ben op jacht naar een nieuwe. Punt is: hoe zoek je een góéde tandarts? Ik heb totaal geen verstand van vakinhoudelijke standaarden en moet het hebben van mond-tot-mondreclame. Die is er niet, want al mijn kennissen blijken nog in hun geboorteplaats hun gebit te laten checken, wellicht om dezelfde reden.

Ik besloot dan maar op het zicht iemand te kiezen. Je hebt in mijn woonplaats praktijken in een vrijstaand pand met heel groot ”Kliniek” op de gevel. Je hebt tussenwoningen met plakplastic op het raam en mintgroene biesjes erlangs. Of ruiten van getint glas met slanke zwarte letters erop. Of bruine kozijnen en vitrage voor de ramen, met daarvóór –de vitrage kreukelt ervan– een zwart bordje tegen het raam waarop met geelwitte priklettertjes staat: ”Tandarts”.

De sfeer die die laatste praktijk oproept, lijkt het meest op die van mijn eerste tandarts, maar toch vond ik de lettertjes en de vitrage iets te smoezelig. Ik ben praktijken gaan bellen en heb hun telefoonstemmen en hun websites met elkaar vergeleken. De ene website was heel mooi, maar de telefoniste moest van alles aan haar bazen vragen. De andere site was neutraal en de telefoniste ook, maar de wachtlijst niet.

De laatste site was best lelijk en de foto van de praktijk ook. Maar ik werd er zo aardig geholpen. En ik kon er meteen terecht. En het leek er zo op vroeger!

Niet te vroeg juichen. Ik heb nog niet in de stoel gezeten.