De twee instellingen hebben enkele weken geleden samen met dat plan een lening van 567 miljoen dollar goedgekeurd ter ondersteuning van het economisch programma van de Srilankaanse regering voor de komende drie jaar. Volgens de regels van de instellingen zelf kunnen dergelijke kredieten alleen naar landen gaan die hun bevolking voldoende betrekken bij het economisch beleid.

Sarath Fernando, de leider van de Srilankaanse Beweging voor Nationale Agrarische en Landhervorming (Monlar), stelt dat het zogenaamde Poverty Strategy Reduction Paper (PRSP) dat Sri Lanka heeft ingediend bij de Wereldbank en het IMF zo goed als zonder inbreng van maatschappelijke organisaties totstandgekomen is. Het IMF beweert dat de nieuwe lening gebaseerd is op „armoedebestrijdingsstrategieën” die in Sri Lanka zelf zijn uitgewerkt in een „participatorisch proces waarbij de civiele samenleving en ontwikkelingspartners betrokken waren.”

Volgens Fernando is de lijst met geconsulteerde organisaties die de Wereldbank op zijn vraag produceerde echter „een vijgenblad.” Hij zegt dat de mening van de vakbonden bijvoorbeeld helemaal niet gevraagd is. Ook de mensen die zullen moeten verhuizen voor sommige infrastructuurprojecten die met het geld van de lening zullen worden bekostigd, zijn niet opgezocht. Alleen groepen die van overheidsgeld afhankelijk zijn, zouden hun mening hebben kunnen geven.

De regering in Colombo is van plan de economie van Sri Lanka nog verder te liberaliseren. Internationale handel en investeringen zullen worden bevorderd, er zal bezuinigd worden op de begroting, de financiële sector wordt opengesteld voor buitenlandse investeerders, staatsondernemingen zullen van de hand gedaan worden en de arbeidswetgeving wordt versoepeld. Volgens premier Ranil Wickremesinghe houden tal van „archaïsche wetten en regels” de investeerders weg uit Sri Lanka.

Zo denkt een groot deel van de burgerorganisaties op Sri Lanka er niet over. Veel activisten vinden dat de regering het land uitverkoopt aan buitenlandse ondernemingen en alle instrumenten uit handen geeft waarmee het lot van de armste bevolkingslagen zou kunnen worden verbeterd. Sarath Fernando, die ook de Srilankaanse milieu- en mensenrechtenbeweging vertegenwoordigt, was een hele week in Washington om bij de Wereldbank en het IMF gehoor te vinden voor die niet-gouvernementele standpunten. Maar dat was vergeefs.

„Het Srilankaanse PRSP is een bevredigend beleidskader om de groei aan te zwengelen en de armoede terug te dringen”, vindt Shigemitsu Sugisaki, adjunct-directeur van het IMF. „Alleen de armen weten wat het beste is voor hen”, antwoordt Fernando daarop. „Ze hebben toch ten minste recht op een debat over hun toekomst.”