Dat blijkt uit een tweejaarlijks rapport van Unifem, het VN-ontwikkelingsfonds voor vrouwen, dat donderdag werd gepresenteerd.

Op het gebied van onderwijs, geletterdheid en arbeidsparticipatie boekten vrouwen amper vooruitgang. In de parlementen was wel sprake van een stijging van het aantal vrouwen, vaak als gevolg van opgelegde of vrijwillige quota.

Slechts zeven ontwikkelde landen -Nederland, Duitsland, Zweden, Denemarken, Finland, Noorwegen en IJsland-kunnen aanspraak maken op een hoog niveau van gelijkheid. Dat is te danken aan het grote aantal meisjes in het voortgezet onderwijs, de geletterdheid van vrouwen, hun arbeidsdeelname in sectoren buiten de landbouw en het aantal vrouwen in het parlement.

Ontwikkelingslanden waar een zekere mate van gelijkheid tussen man en vrouw bestaat zijn Argentinië, Costa Rica en Zuid-Afrika. In deze tien landen en in Mozambique is met behulp van quota minstens 30 procent van de parlementariërs vrouw. Wereldwijd loopt dat cijfer terug tot een gemiddelde van 14 procent.

Het mag geen verbazing wekken dat de armste landen het slechtst scoren voor de genoemde criteria. Landen waar een sterke culturele tendens heerst om zonen voort te brengen, krijgen eveneens een laag cijfer voor gelijkheid. De vertegenwoordiging in het parlement blijkt de enige factor te zijn die niet verbonden is aan rijkdom, getuige het arme Mozambique.

De Verenigde Staten (12 procent), Frankrijk (11,8 procent) en Japan (10 procent) worden wat de parlementaire vertegenwoordiging betreft voorgegaan door dertien ontwikkelingslanden uit zwart Afrika, het armste gebied ter wereld.

„Er moet nog veel gebeuren om te zorgen dat vrouwen bij de besluitvorming als gelijke partners worden beschouwd”, aldus Noeleen Heyzer, hoofd van Unifem. „Echte vooruitgang op het gebied van gelijkheid tussen man en vrouw zal pas zichtbaar worden als vrouwen meer inspraak hebben bij beslissingen die bepalend zijn voor hun levens.”