, die een lans breekt voor serieuze media-aandacht voor deze partijen. Het is werkelijk verbazingwekkend hoe sommige media dezer dagen verslag doen van de formatie. Beter gezegd: hoe de media, met enkele libertaire en linkse populaire politici in hun kielzog, omgaan met het verschijnsel ”christelijke partijen”. Alsof deze partijen werkelijk van Mars komen of uit de Middeleeuwen stammen en nota bene ineens meedraaien in het politieke debat. Balkenende en Zalm moeten voortdurend tegenover deze media verdedigen dat zij überhaupt om de tafel gaan met mensen als Rouvoet en met name Van der Vlies. Heren die zuiver democratisch gekozen plaatsnemen in de Tweede Kamer en daar al jaren betrouwbaar werk leveren. Het is jammer dat sommigen zo omgaan met deze partijen, die met een volwaardig programma succesvol deelnemen aan alle lagen van het bestuur in Nederland.

Linkse kerk
Ik moet toegeven dat ik werkelijk weinig ophad met die hetze tegen de ”linkse kerk” door een groep argwanend kijkende, onvervalste fortuynisten, een klein jaar geleden. Maar ik moet ze nu toch op bepaalde vlakken gelijk geven. Verschillende toonaangevende media lijken het nauwelijks over hun lippen te kunnen krijgen dat andere partijen dan die van hun voorkeur -overduidelijk de linkse en meer libertaire partijen- in het centrum van de macht meeonderhandelen. In casu: de ChristenUnie en de SGP.

De verwarring bij actualiteitenprogramma Nova na een „bevlogen” item met SGP’er Gert van Veldhuizen en zijn vrouw sprak bijvoorbeeld boekdelen. Jeroen Pauw begon spontaan een VVD’er uit Amsterdam, via video ook aanwezig in de studio, na zijn bijdrage aan de discussie „tot ziens en veel plezier” toe te wensen. Duidelijk van slag. Bijzonder was ook de uitzending van Buitenhof. Het programma, dat sowieso garant staat voor een flinke dosis links-libertair morele superioriteit, opende met een waarschuwing voor orthodoxie. En zo deed ook de wetenschapper Plasterk in zijn gesproken column in het programma. Maar al te graag schildert men de SGP in dit soort ’losse flodders’ af als de christelijke AEL van Nederland. Men vergeet daarbij dan maar even dat de SGP al 85 jaar garant staat voor betrouwbaar kamerwerk en nimmer opgeroepen heeft tot een hetze tegen de staat, zoals het gebruikte vergelijkingsmateriaal dat doet. Sterker nog, als men suggereert dat de SGP een gevaar is voor de democratie, verkracht men de werkelijkheid. Men laat immers gemakshalve achterwege dat deze partij de democratie tot op de dag van vandaag erkent en dat de partij juist oproept tot trouw aan het gezag, in een mate zoals geen andere partij dat doet. Juist omdat de overheid naar de staatkundig gereformeerde visie door God is gegeven.

Theocratie
Ook oud-GPV’er Schutte moest het ontgelden in Buitenhof. Hij zou in zijn recentelijk uitgesproken Groen van Prinsterer-lezing opgeroepen hebben tot een theocratie, omdat hij daarin gezegd heeft dat de staat onder het gezag van God staat. De journalist weet na twintig jaar kamerwerk van de GPV-voorman blijkbaar nog steeds niet dat Schutte zich juist altijd hard gemaakt heeft voor de scheiding tussen kerk en staat. Maar belangrijker dan dat: God als allerhoogste gezag erkennen -wat dus blijkbaar niet mag in ons land- heeft niets te maken met staatsgevaarlijk fundamentalisme. Gezond democratisch functioneren en erkenning van Gods gezag gaan juist prima samen, en dat hebben de ChristenUnie en de SGP bewezen. Dat is ook waar Schutte voor staat.

De journalist maakt de standaardfout dat scheiding tussen kerk en staat tevens een scheiding tussen politiek en geloof inhoudt. En dat is nu juist heel iets anders. Als dat laatste niet is toegestaan, kun je alle ideologieën wel gaan afschaffen. Wat tot het lachwekkende fenomeen zou leiden van een politiek debat zonder socialisme, liberalisme, christen-democratie etc. etc.

Ter verduidelijking: De God van de Bijbel, geopenbaard in Jezus Christus, wil helemaal geen mensverslindende revoluties, dictaturen, martelpraktijken, terrorisme etc. God wil het goede voor de mens. En dat is niet altijd het meest voor de hand liggende of de makkelijkste weg voor de mens, of zelfs voor een staat. In dit godsgeloof ligt geen gevaar, maar juist een grote schat verborgen. God erkennen maakt je immers klein. Het leert je dat er zaken zijn die je niet in de hand hebt, en dat er zaken zijn die je gegeven zijn, waar je zuinig op moet zijn. De schepping bijvoorbeeld. Vandaar dat deze partijen een uitgesproken visie hebben op bijvoorbeeld het recht, ontwikkelingssamenwerking en het milieu.

Misstanden
De kerk -ik zeg dit met nadruk- heeft veel fouten gemaakt in haar geschiedenis en wordt terecht regelmatig met deze misstanden geconfronteerd door verschillende emancipatiegroeperingen. Maar misschien is nu ook weer de tijd aangebroken dat christenen -en met hen de conservatieven- de hardnekkig linksen en libertairen wijzen op misstanden in hún kamp. Dat zij er op wijzen dat bescheidenheid, respect en diversiteit van mening ook wat meer ingang zouden moeten krijgen in de zogenaamd moreel superieure ”linkse kerk”, zoals de LPF’ers het vermeende blok van linkse en libertaire politici, journalisten en groeperingen noemen, die elk conservatief of christelijk geluid uit het debat verbannen. Als ik de soms karikaturale verslaggeving rondom met name de SGP volg, komt het mij voor dat het Nederlandse debat bovengenoemde punten van vernieuwing, bescheidenheid, respect en diversiteit, de komende jaren hard nodig heeft. Mensen die eerlijk en zuiver met de feiten durven om te gaan. Die een andere mening ook een kans geven, hoe achterlijk deze mening in hun ogen aanvankelijk misschien ook is.

En dat kom ik bij veel media helaas niet tegen. In plaats daarvan verwijt men de christelijke partijen bijvoorbeeld dat zij anderen hun wil willen opleggen. Maar wie legt in dezen nu zijn wil op aan wie? Van wie mag de democratie nou geen SGP verdragen, omdat dat niet past in het moderne libertaire wereldbeeld? In plaats van het aangaan van een gelijkwaardige confrontatie met andersdenkenden, en het ’moderne’ wereldbeeld aan andere inzichten onderhevig te maken, sluit men andersdenkenden blijkbaar liever uit en komt men niet verder dan: We gaan nu toch niet alle verworvenheden van de laatste jaren terugdraaien hè? Of, politici letterlijk citerend: „Met deze partijen gaan we gewoon terug in de tijd” en: „Die partijen gaan toch over abortus en euthanasie?” De discussie reikt zodoende vaak niet verder dan deze punten en dat is jammer, want de partijen hebben op vele andere gebieden een stevig onderbouwde ’eigenwijze’ mening, die ze graag ventileren.

Voorwaarts
Het zou voor de bovengenoemde ”linkse kerk” wel eens flink wennen kunnen zijn dat met de ChristenUnie en de SGP mogelijk juist een aanzienlijke stap voorwaarts wordt gezet. Voorwaarts in het durven staan voor een ideologie, voorwaarts in betrouwbaar en integer gezag, voorwaarts in het terugbrengen van ’rust’ in de samenleving, voorwaarts in het wijzen op zorg in plaats van dood als oplossing voor lijden, voorwaarts in het evalueren van wetten die over leven en dood gaan, voorwaarts op het gebied van ontwikkelingssamenwerking, voorwaarts in het aanpakken van ongeloofwaardig gedoogbeleid, en ga zo maar door.

Ik zou geen hetze willen beginnen tegen journalisten, politici of groeperingen. Dat ligt immers niet in de stijl van de ChristenUnie en de SGP, de partijen waarvoor ik hier een lans wil breken. Wel zou ik willen vragen om normaal democratisch gedrag en een open debat. En dan mag wat mij betreft naast ethiek in de media ook de vrouwenkwestie binnen de SGP aan bod komen. Maar het bevechten van oneerlijke karikaturen is iets van de Middeleeuwen.

De auteur is freelance journalist.