Rathnam is directeur van Grace Outreach Ministries in Hyderabad, een organisatie die ervoor zorgt dat mensen onderwijs en gezondheidszorg ontvangen. Hij ziet zijn eigen bekering als een vrucht van zending. „Ik ben de Nederlandse, Schotse en Engelse zendelingen heel dankbaar dat zij in India het Evangelie brachten en allerlei sociaal werk ter hand namen. Onder moeilijke omstandigheden vertelden zij over de verlossing door Jezus Christus en stichtten ziekenhuizen en scholen.”

Ratham schat dat er in India ongeveer 60 miljoen christenen wonen, 5 procent van de bevolking. In de meeste delen van het land kunnen zij in vrijheid leven, zonder angst voor aanvallen van extremistische hindoes. „Ik denk dat we kunnen spreken over ongeveer 70 procent van het Indiase grondgebied. Wat ik onder vrijheid versta? Dat je voor 50 procent kunt doen wat je wilt en voor 50 procent niet. Als je christelijke traktaten uitdeelt, dan is de kans groot dat iemand je aanklaagt. Overigens is de politie in meerderheid corporatief en laat ze je zo weer gaan.”

De uitdaging voor de kerk in India ligt volgens hem in het zoeken naar eenheid. „Toen ik hier op het wereldevangelisatiecongres in Kaapstad een video zag over de verspreiding van het christendom in het Romeinse Rijk, moest ik meteen denken aan mijn eigen land. Ook wij kennen grote verschillen in taal en gebied, en daar zijn nog de vele kerkelijke denominaties bijgekomen. Het is mijn ervaring dat lijden –dat op zichzelf moeilijk is- christenen nader tot elkaar brengt.”

Het zoeken naar eenheid dient samen te gaan met een open hart voor hulpbehoevenden, vindt Rathnam. „De christelijke kerk moet zich niet richten op haar eigen agenda en problemen. Onderwijs en gezondheidszorg zijn middelen die zendelingen kunnen gebruiken om mensen tot Jezus Christus te brengen.”