De Waarheidsvriend

Het is voor christenen belangrijk martelaarsboeken te lezen, stelt ds. J. R. Volk in De Waarheidsvriend, uitgave van de Gereformeerde Bond.

„Vraag een groep catechisanten of zij martelaarsboeken kennen en tien tegen één blijven deze jongeren het antwoord schuldig. Dat was vroeger onwaarschijnlijk. Bij veel kerkelijke mensen nam het martelaarsboek, naast de Statenbijbel, een prominente plaats in. (…)

Een kerk die geen besef heeft van het verleden en van zijn wortels, dreigt een kerk te worden die sterft. Als het gedenken van wat in het verleden plaatsvond –en waar onze voorouders zelfs hun leven voor gaven– verdwijnt, en bovenal als verdwijnt wat de Heere wilde doen in en door ons voorgeslacht, dan raken we ook de verbinding met Gods Woord kwijt. Daarin vinden we immers zo vaak het gedenken van Gods daden in het verleden. Dan krijgen we een kerk die ver af raakt van het besef dat de kerk des Heeren in deze wereld geen triomferende maar een strijdende kerk is. Er ontstaat lauwheid. We voelen ons helemaal niet meer verbonden met die kerk van het verleden als slachtschapen van Christus (Rom. 8:36) en beseffen niet dat dit behoort tot het wezen van de kerk des Heeren op aarde

We zijn dan ook niet meer op onze hoede om te zien wat Van Haemstede schrijft: „Alzo is altijd geweest van het begin der wereld af tot het einde toe, dat de duistere, blinde en onwetende wereld de gelovige kinderen van het licht vervolgd heeft en vervolgen zal.” We verliezen ook volkomen uit het oog wat Christus zegt: „Zalig zijn die vervolgd worden om der gerechtigheid wil, want hunner is het Koninkrijk der hemelen. Zalig zijt gij als u de mensen smaden en vervolgen en liegende alle kwaad tegen u spreken om Mijnentwil. Verblijdt en verheugt u, want uw loon is groot in de hemelen, want alzo hebben zij vervolgd de profeten, die voor u geweest zijn” (Matth. 5:10-12).

We missen dan de bemoediging die het lezen over het lijden van christenen uit vroeger dagen ons in onze strijd wil bieden. We missen ook de les die het zware en onmenselijke lijden van die martelaren ons kan leren, om ons lijden om Christus’ wil in ander licht te zien. Of kennen we vandaag misschien geen strijd en lijden?

Wie in het martelaarsboek van Tieleman van Braght de kopergravures van Jan Luyken bekijkt en de geschiedenissen leest, kan beven. Wát een onzegbaar lijden om Christus’ wil. Je staat dan ook anders in deze tijd en voelt je daarom meer verbonden met de lijdende kerk van nu, waarvan we kunnen lezen in de boeken over het lijden van christenen in landen als Noord-Korea en Eritrea. Al lezende in de martelaarsboeken verwonder je je ook. Wát een oprechtheid en ongeveinsdheid bij deze lijdende en stervende christenen. Wat een trouw ook. En bovenal wat een genade van God.”

De Saambinder

In De Saambinder, kerkelijk weekblad van de Gereformeerde Gemeenten, schrijft ds. B. Labee over de waarde van catechisatie.

„Net na de zomervakantie van de basisscholen kwam een jongere met de vraag: „Wanneer beginnen de catechisatielessen weer?” De opmerking die erop volgde, was: „Ik kijk er echt naar uit.” Wat een zegen als het zó leeft in de harten van onze catechisanten. En in de harten van ouders en catecheten… (…)

In de gemiddelde gemeente zal de catechisatieavond hét moment zijn waarop de meeste jongeren van de gemeente samenkomen. Allerlei jongeren, met uiteenlopende motivatie, met grote verschillen in opleiding etc., vullen de catechisatieruimten. In zichzelf onbekwame mensjes worden geroepen om onderwijs te geven. Om „de onwetenden de eerste beginselen van waarheid en godzaligheid in te planten”, sprak à Brakel. Dat zelfs de meest ervaren en onderlegde catecheten daartoe niet bij machte zijn, behoeft geen toelichting.

Een andere vraag is deze: kennen we iets van die innerlijke bewogenheid die in Jezus was? Zien wij op de wereld om ons heen, dan lijkt het een verloren zaak. Maar als we mogen zien op de vastheid van Gods Woord en werk dan moet dit ons wat doen: in een wereld die gonst van onrust, waarin satan meer dan ooit trekt aan onze jonge mensen, geeft de Heere ons een taak!”