„Zo’n 40 hectare grasland grenst aan natuurgebied. Dit drassige terrein trekt veel vogels aan, maar die vinden onvoldoende voedsel in het gebied zelf. Dus zoeken ze het malse gras van mijn weilanden op. De eerste snede gras in het voorjaar pakken ze bijna helemaal. De schade kan oplopen tot zo’n 400 euro per hectare.

Eerst verjoegen we de ganzen, maar dat hielp onvoldoende. Toen zijn we ze gaan bejagen. Ik heb daarvoor diverse opleidingen gevolgd en een jachtvergunning gekregen.

Soms schieten we alleen in de lucht, dan zijn ze een poosje weg, soms schieten we gericht. Niet op rotganzen, want die zijn beschermd. Voor de grauwe gans en de brandgans heb ik een ontheffing. Ik mag er zo’n honderd per jaar schieten. Ondanks de bejaging nemen de aantallen ganzen op het eiland echter nog steeds toe.

Met de jacht heb ik geen moeite. Het is voor mij een vorm van schadebestrijding. Vleesconsumptie is bovendien van alle eeuwen. De ganzen gaan allemaal naar de slacht. Er zijn genoeg liefhebbers, want ganzenvlees smaakt goed.”