„Belangrijk vrijwilligerswerk”
De jager mikt nauwkeurig. Het schot valt. Raak. Verbluft ziet hij de ree toch wegrennen. Wat nu? Tijd om zweethondbegeleider Rinie Kamerling (41) uit Emmen te bellen.
Mijn vrouw wilde altijd graag een teckel omdat ze het ras zo mooi vond. Uiteindelijk ben ik overstag gegaan op de voorwaarde dat we er dan wel iets mee zouden gaan doen. En zo zijn we in het zweetwerk gerold. Zweet betekent overigens bloed. Zweethondbegeleiders worden ingezet in twee gevallen: of er is sprake van aangereden wild of er is iets misgegaan tijdens de jacht. Als dat laatste het geval is, krijgen we een telefoontje van een jager. Nadat ik het antwoord weet op vragen zoals met welk kaliber is geschoten, ga ik naar de aanschotplaats toe. Daar kan ik als het meezit al zien waar het dier is geraakt. Dat lees ik af aan de kleur van het bloed. Vervolgens start de zoektocht. Ooit zat ik met vijf minuten weer in de auto, ik heb ook wel eens 2,5 uur in de brandende zon gelopen. Dan is het zaak dat je een goed getrainde hond hebt die het spoor gretig volgt. De Stichting Zweethonden Nederland, waar ik bij ben aangesloten, vindt dit belangrijk vrijwilligerswerk. We willen niets liever dan een dier zo snel mogelijk uit zijn lijden verlossen.