Uit de waarnemingen blijkt dat vlinders ver over open water kunnen vliegen en de platforms gebruiken als rustplek, net zoals vogels dat doen. De vogeltellers zagen de windepijlstaart, een nachtvlinder, op een platform op 80 kilometer ten westen van Terschelling. Het dier was verzwakt en overleed, ondanks de pogingen van de vogeltellers het op te lappen.

Bij een tussenlanding op een mobiel werkeiland op de terugweg, troffen de twee een bruine herfstuil aan. Deze vlinder was zeer actief en verstopte zich op de vlucht voor de snavel van een hongerige mannetjesvink.

De windepijlstaart, een trekvlinder, is vaker te zien op boten en platforms. Van deze soort is bekend dat hij grote afstanden kan afleggen. De bruine herfstuil is geen trekvlinder, wat het bijzonder maakt dat hij zo ver op zee terecht is gekomen. De soort komt verspreid in Nederland voor in loofbossen, parken en tuinen. Volgens De Vlinderstichting vliegt een bruine herfstuil buiten een geschikt leefgebied door in de hoop uiteindelijk een stuk groen tegen te komen.

Uiteindelijk raken ze uitgeput. Op zee kunnen ze niet rusten en eten. Dat eerste kan wel op een platform of een schip, maar het tweede niet. Daarbij komt dat vogels platforms gebruiken voor dezelfde doelen en deze gevleugelden lusten wel een vlinder. De vogeltellers hebben de bruine herfstuil mee naar de wal genomen en daar losgelaten.