Rico G., Raymond van P. en Wesley T. hoorden vijf, vier en vier jaar cel eisen. De destijds minderjarige Jeffrey van P. krijgt wat justitie betreft twee jaar, waarvan zes maanden voorwaardelijk, en het meisje zou vrijuit moeten gaan. Justitie verwijt het viertal illegale opsluiting en dood door schuld. Toen de rechtbank in Zutphen eind 2009 lagere straffen oplegde, ging de aanklager in beroep.

Nadat de jongens en het meisje Tano roerloos vonden in de verhitte en met roet beslagen container, zeiden zij eerst niets. Na een paar dagen vertelde het meisje haar vader toch waar de vermiste Tano was.

De ‘groepsleiders’ Rico en Raymond wilden Tano volgens justitie een lesje leren. Zelf spraken zij van een „uit de hand gelopen geintje”. Dat zij met de meelopers afspraken dat niemand wat mocht zeggen en de telefoon van Tano verborgen, noemt de aanklager „gewetenloos en doortrapt”. In de strafeisen tegen leider Rico en meeloper Wesley rekent justitie mee dat zij - in een andere kwestie - ook nog brandstichting op hun kerfstok hebben.

De rechtbank legde eind december vorig jaar lagere straffen op aan de vier jongens: tot twee jaar cel waarvan een jaar voorwaardelijk. De rechtbank hield in die straffen rekening met de gebrekkige geestvermogens van het viertal. Ook achtte de rechtbank alleen de achteraf fatale opsluiting bewezen en geen dood door schuld. De aanklager in hoger beroep vindt dat de groep wel had kunnen nagaan dat Tano - die nauwelijks kon horen - zou proberen iets te zien in de container.