Volgens Moszkowicz hadden de rechters die de zaak tegen Wilders behandelen, de schijn van partijdigheid gewekt door bepaalde uitlatingen te doen over het feit dat Wilders gebruikmaakt van zijn recht om te zwijgen. De wrakingskamer noemde de uitspraken onder meer „ongelukkig geformuleerd”, maar vond dat de rechtbank niet vooringenomen is.

Wilders staat terecht op verdenking van het beledigen van moslims en allochtone groepen en het aanzetten tot haat en discriminatie, zowel wegens ras als godsdienst.

Het wrakingsverzoek richtte zich op de zinsnede „het lijkt er een beetje op dat u dat nu weer doet” in een uitspraak van rechtbankvoorzitter Jan Moors over het zwijgen van Wilders. Moors stelde dat ook de rechtbank kranten leest en tv kijkt en dat bij herhaling is vastgesteld dat Wilders nogal eens stellingen poneert om vervolgens de discussie uit de weg te gaan.

De wrakingskamer vindt dat de rechtbank „geen ongeoorloofde pressie” heeft gebruikt en dat er door de uitspraken „geen zwaarwegende schijn van partijdigheid” is ontstaan.

Door de uitspraak van het wrakingskamer kan het proces tegen de PVV-leider verder. Als het verzoek was toegewezen, hadden de drie rechters vervangen moeten worden en zou een vertraging van maanden zijn ontstaan.