Het congres ”De opleiding van de seculiere geestelijkheid aan grootseminaries en universiteiten in de Lage Landen tijdens de Nieuwe Tijd” had donderdag en vrijdag plaats. De organisatie was in handen van het Centrum voor de Geschiedenis van de Theologische Faculteit te Leuven. De bijeenkomst werd gehouden in het kader van het project Refo500, dat de vijfhonderdste verjaardag van de Reformatie in 2017 voorbereidt en onder meer aandacht besteedt aan het thema ”Onderwijs en wetenschap”.

François: „In de zestiende eeuw was er niet alleen een protestantse hervorming, maar ook een rooms-katholieke. In protestantse kring is de zogeheten Contrareformatie bekend als een beweging tegen Luther en Calvijn, maar de kerk van Rome heeft ook hervormingen van binnenuit doorgevoerd. Zo heeft het concilie van Trente veel betekend voor de hervorming van de opleidingen van seculiere clerus, geestelijken die niet tot een orde behoorden. Het concilie stelde in 1563 een decreet op voor de opleiding van de geestelijkheid.”

François zegt dat de universiteit van Leuven een rol heeft gespeeld in de wijze waarop het decreet in de Lage Landen werd geïmplementeerd. „De Leuvense universiteitscolleges, de discipline, het geestelijk klimaat en de manier van leven stonden model bij de vorming van de seminaries waar de seculiere geestelijken werden opgeleid. Vooral het Leuvense Standonckcollege, dat banden had met de moderne devotie, speelde een cruciale rol in het gestalte geven van het seminarie-ideaal.”

De invoering van de nieuwe opleiding was niet eenvoudig, zegt François. Dat had onder meer te maken met de oorlogstoestand in de Lage Landen sinds 1568 en de vaak gebrekkige financiële basis van de nieuwe instellingen.