Zelf is hij oud-lid van de studentenvereniging CSFR – waarvan hij vorig jaar zelfs landelijk preses was. Samen met twee leden van de Navigators, een Ichtiaan en een lid van Voetius maakt Vogelaar deel uit van de commissie die het symposium ”God = 1n christenen zichtbaar” voorbereidt. „Ik hoop dat er volgende week iets zal gebeuren dat ons ons hele leven zal bijblijven.”

Op de dag dat in Utrecht de stuurgroep Nationale Synode zich presenteerde, 14 oktober vorig jaar, had de CSFR een bidstond georganiseerd. „Een bijzonder moment”, zegt de student politicologie op zijn zeker niet te ruime kamer, één hoog in een zijstraatje van de Amsterdamse Wibautstraat.

De dag erop publiceerde deze krant een pagina met tien reacties vanuit de kerken op, onder andere, de credotekst zoals de stuurgroep die had opgesteld. „Een deel van die reacties stelde ons toen enorm teleur. Sommige kerkelijke leiders wezen de credotekst, en eigenlijk het hele idee van een gezamenlijke christelijke boodschap voor Nederland, meteen af. Als studenten voelden we ons in de kou gezet.”

Samen met een ander lid van het landelijk bestuur schreef Vogelaar een opinieartikel waarin zij hun teleurstelling „genuanceerd onder woorden” brachten. „Daarop hebben we trouwens heel veel positieve reacties gehad, ook van oudere mensen, ambtsdragers.”

In hoeverre spraken jullie namens de héle CSFR?

„Ik denk dat het artikel precies vertolkte wat CSFR-leden dachten. Kijk, als student ga je echt niet meteen na of zo’n credotekst wel volledig genoeg is. De meeste studenten wonen in de steden, waardoor zij –misschien meer dan veel kerkelijke leiders, de oudere generatie– voelen dat je elkaar als christenen hard nodig hebt. In de collegebank ben ik de enige christen. Wat ons betreft, verdient een initiatief à la de nationale synode daarom bij voorbaat alle steun.”

Eerder was het plan al gerijpt om het thema kerkelijk eenheid –„een typisch CSFR-thema”– weer op de kaart te zetten. Dat kreeg nu snel verder vorm – met het symposium ”God = 1n christenen zichtbaar” als uiteindelijk resultaat.

Als „een soort daad van verzet”, aldus het Nederlands Dagblad vorige week.

„Ja. Als een indirect signaal naar de kerkleiders, en een steun in de rug van de nationale synode.

Tijdens de voorbereiding hebben we ons de vraag gesteld: gaan we ons alleen richten op de reformatorische kerken? Maar als we écht in het Bijbelse principe geloven dat het Lichaam van Christus vanuit God gezien één is, dan gaat het om de kerk zo breed als die kerk breed is.”

Besloten werd wel het ”studenteninitiatief voor christelijke eenheid” wat los te koppelen van de CSFR. Er werd een commissie gevormd, die naast Vogelaar bestaat uit studenten die zijn aangesloten bij de Navigators, Ichthus en Voetius.

Depositum Custodi (DC) en Solidamentum, die (meer) ter rechterzijde van het spectrum opereren, doen als vereniging niet mee. „Dat vinden we heel erg jammer. Zij horen er ook bij.”

Een van de redenen waarom Solidamentum afhaakte, is omdat het symposium een „eenheid van belijden” zou suggereren die er niet is.

„Uit de reactie van Solidamentum blijkt dat zij onderscheid maken tussen eenheid en waarheid op basis van een aantal belijdenis­geschriften. Ik geloof niet dat die daarvoor bedoeld zijn. Om het scherp te zeggen: ik denk dat het getuigt van hoogmoed om als christenen onderling te bepalen wie er wel en niet bij de kerk, als het Lichaam van Christus, horen.”

Toch trekken ook de –door de CSFR onderschreven– Dordtse Leerregels op dit punt bepaalde scheidslijnen.

„Ik trek ook wel degelijk strepen. De vrijzinnigheid wijs ik af. Als je niet gelooft in de godheid van Jezus, of een leven na dit leven, dan behoor je niet tot de kerk. Maar wie zijn wij om te bepalen wie wel of geen christen, broeder of zuster, is? Paulus waarschuwt er meermalen voor dat we elkaar niet moeten afwijzen op basis van bijzaken: wel of geen offervlees eten bijvoorbeeld. Het laatste woord is Christus.”

Het programma, aldus Vogelaar, is zo samengesteld dat het „alle bloedgroepen” kan aanspreken – de initiatiefnemers verwachten zo’n 500 christelijke studenten. Het bevat een lezing door ds. R. van der Spoel, een forum, een maaltijd, een avondviering met „zingen, belijden en bidden voor eenheid” en een meditatie door ds. G. de Fijter. De IFES-band verzorgt de muzikale begeleiding.

Kunt u zich voorstellen dat alleen al dit laatste sommige studenten ervan kan weerhouden te komen?

„Ik denk dat het er meer om gaat: welke grondhouding heb je? Zie je de ander ook als christen, al luistert hij naar andere muziek?

Ons verlangen is dat we verrast worden door wat God doet, dat dit een moment wordt dat ons hele leven zal stempelen. Niet dat wij eenheid kunnen creëren, absoluut niet; dat kan God alleen geven. Maar we kunnen er wel actief naar streven.”

Hoe ziet kerkelijk Nederland er over vijftig jaar uit?

„Door de secularisatie zal er weinig van de reformatorische zuil overblijven. Het zal gaan om de kern: wat er bij je vanbinnen zit. Neem Amsterdam. Hier stonden de kerken op een gegeven moment echt met de rug tegen de muur. En nu zie je overal gezamenlijke nieuwe initiatieven ontstaan.

Laat ik het zo zeggen: ik hoop dat er over vijftig jaar in elke stad en elk dorp in ieder geval bepaalde overleggen van christenen zullen zijn. En dat predikanten een paar keer per jaar op elkaars kansel zullen staan.”

Maarten Vogelaar

Maarten Vogelaar (23) is zesdejaarsstudent politicologie (UvA) en christian studies (VU) in Amsterdam. In 2009 was hij landelijk preses van de CSFR (christelijke studentenvereniging op reformatorische grondslag).

Afkomstig uit de Gereformeerde Gemeenten is Vogelaar sinds twee jaar verbonden aan de christelijke gereformeerde zendingsgemeente Hoop voor Noord in Amsterdam-Noord, waarvan Jurjen ten Brinke voorganger is. Hier is hij vanaf de oprichting van de gemeente betrokken bij het kinderwerk. „Elke woensdagmorgen komen kinderen uit de buurt naar onze kinderbijbelclub. Het is zó mooi als je hun toch iets uit de Bijbel kunt vertellen. Dat bindt pas echt samen.”