„Twee mensen gingen op in de tempel om te bidden, de een was een farizeeër en de ander 
een tollenaar.”

Deze tollenaar ging af van de tempel naar beneden, gerechtvaardigd naar zijn huis. God was deze arme zondaar genadig geweest en had zijn gebed verhoord. Hij had hem gerechtvaardigd en zijn zonden, die veel en groot waren, alle vergeven uit genade, in het bloed van Zijn Zoon.

Ook had God hem daarvan verzekerd door de Heilige Geest, getuigende dat Hij een kind van God was. Zo ging hij met blijdschap naar zijn huis, om daar zijn huisgenoten te vertellen wat God aan zijn ziel gedaan had.

Opmerkelijk is het dat erbij wordt gezegd: „…meer dan die…” Dat is: meer gerechtvaardigd dan die farizeeër. Hoe moet ik dat begrijpen? Gingen ze beiden gerechtvaardigd naar huis, de tollenaar wat meer, de farizeeër wat minder? Beschouwt men hier dat stopwoordje „meer”, dan moet men denken aan tweeërlei rechtvaardiging: de een waarachtig en de ander ingebeeld. Dus de rechtvaardiging van de tollenaar was de waarachtige; die van de farizeeër was ingebeeld, schijn voor de mensen.

Johannes Barueth, predikant te Dordrecht (”De farizeeër en de tolle­naar”, 1752)