Het idee komt uit de koker van Huashi Future Parking Equipment, een bedrijf in het zuiden van China. De eigenaar van de firma, Song Youzhou, deed onderzoek naar een nieuw parkeersysteem, maar bedacht uiteindelijk een oplossing voor het dichtslibben van de binnenstad. „Het viel me op dat er nogal wat lijnbussen in de file staan en ik vroeg me af of ik die niet op de een of andere manier over het andere wegverkeer kon laten vliegen.”

In de vertaalslag van wild idee naar bruikbaar concept werd de vliegende bus vervangen door een exemplaar dat hoog op de poten staat, wijdbeens, zodat er onder de bus plaats is voor twee rijbanen naast elkaar. Op het eerste gezicht heeft het voertuig veel weg van een over het wegdek glijdende tunnel, elektrisch aangedreven en met een gemiddelde snelheid van 40 kilometer per uur.

Bij de maatvoering van de bus hield de uitvinder nadrukkelijk rekening met de bestaande situatie. Zo past de bus met zijn 4,5 meter hoogte onder de meeste bouwwerken over de weg door. De ruimte onder de bus is zo’n 2 meter, waardoor alleen het grotere wegverkeer moet uitwijken naar een derde rijbaan wanneer de bus in de buurt komt.

In de bus bevinden zich de passagiers, maximaal 1200 per voertuig. Het in- en uitstappen gaat op speciale stations. Passagiers kunnen via het plafond of via de zijkanten de bus verlaten. In geval van nood klappen de zijkanten geheel open en fungeren deze als glijbanen richting het wegdek. „Afgekeken van de vliegtuigindustrie”, geeft Song toe.

De presentatie die de innovatieve Chinees eerder dit jaar gaf, riep nogal wat vragen op. Wat als de bus afslaat? Moeten de auto’s die zich eronder bevinden, verplicht mee afbuigen? „Nee”, antwoordt Song. „De bus rijdt alleen over een vaste route en laat zich automatisch leiden door witte lijnen op het wegdek. Bij een splitsing zorgt een verkeerslicht ervoor dat de weggebruikers onder de bus moeten stoppen, waarna de bus kan afslaan. Een beetje vergelijkbaar met de aparte verkeerslichten voor bussen nu.”

Andere vraag: Raken de automobilisten niet hun oriëntatie kwijt als ze zich onder de bus bevinden en hij remt af? Song: „Dat moet de praktijk uitwijzen, maar we hebben de structuur van de bus zo open mogelijk gehouden zodat de weggebruikers zo veel mogelijk zicht hebben op de omgeving.”

De kosten voor de aanschaf van de bus, de bouw van de stations en de aanpassing van de route bedragen minder dan 10 procent van de aanlegkosten van een metrolijn met dezelfde lengte, rekent Song voor. Bovendien zijn ze volgens hem snel terugverdiend. „Dit voertuig vervangt veertig bussen. Dat is op jaarbasis een besparing van 860 ton brandstof en daarmee tegelijk een enorm milieuvoordeel.”