De bijeenkomst over de psalmen werd gehouden in De Regenboog te Veenendaal en was georganiseerd door het Centrum voor Bijbelonderzoek, uitgever van de Studiebijbel. Inmiddels is het Nieuwe Testament verschenen en zijn van het Oude Testament de eerste zeven delen uitgekomen. Deze zomer verscheen deel 7 over het Bijbelboek Psalmen.

Drs. Van den Brink, eindredacteur van het Nieuwe Testament, sprak over Christus’ omgang met de psalmen. Hij zei dat Jezus zestien keer een woord 
uit het Bijbelboek aanhaalt. Soms zijn dat woorden die een gemoedstoestand uitdrukken, zoals: „Mijn ziel is geheel bedroefd tot de dood toe.”

Drs. Van den Brink noemt dat de tale Kanaäns of de „vaktaal van het Koninkrijk Gods.” „Het is goed om Bijbelse taal te gebruiken. Er is niets mis met de tale Kanaäns. Hoe kun je zaken als bekering of tongentaal in seculiere taal uitdrukken?”

Jezus gebruikte ook woorden uit de psalmen om zich te verdedigen, bijvoorbeeld toen Hem gevraagd werd iets te zeggen over de kinderen die ”hosanna” riepen in de tempel. Toen citeerde Hij een tekst uit Psalm 8: „Hebt gij niet gelezen: Uit de mond der jonge kinderen en der zuigelingen hebt Gij U lof toebereid?” Drs. Van den Brink zei dat de psalmen spreken over een persoonlijke God Die de wereld geschapen heeft. Christenen kunnen dat aanvoeren tegen aanvallen van buiten.

Christus gebruikte de psalmen ook theologisch, als bewijs voor Zijn leringen. De tekst: „Zalig zijn de zachtmoedigen; want zij zullen het aardrijk beërven” is afkomstig uit Psalm 37. Veel psalmen hebben een theologische boodschap: er wordt geklaagd of rouw bedreven, of de Heere wordt geprezen als de enige schuilplaats.

Tot slot noemde drs. Van den Brink het profetisch-typologisch gebruik van teksten door Jezus. Bekende voorbeelden hiervan zijn Psalm 110, waar het gaat over het zitten aan Gods rechterhand, en Psalm 118, over de steen die de bouwlieden verworpen hebben. „De psalmen hebben invloed gehad op het Messiaanse bewustzijn van Christus, op Zijn identiteit en op de identiteit van Zijn volgelingen. Zonder de Messiaanse psalmen zouden we de evangelieboodschap van Jezus niet zo kennen.”

Eindredacteur Oude Testament dr. M. J. Paul kondigde aan dat in het tweede deel over de psalmen een excurs gewijd wordt aan de wreedheid. Hij stelde dat het de dichters van de psalmen niet ging om persoonlijke wraak, maar om de rechtvaardigheid van God. Mensen die God liefhebben, laten het oordeel over de vijanden van God aan Hem over. De psalmen geven geen aanleiding voor een te lief en te zacht Godsbeeld, aldus dr. Paul.

Dr. A. E. M. A. van Veen-Vrolijk ging tijdens een workshop in op de geloofsworsteling in de psalmen. Ze stelde dat meer dan een derde van het totaalaantal psalmen klaagpsalmen zijn. Het gaat dan niet om abstracte situaties maar om concrete omstandigheden, zoals ziekte, verdrukking, achtervolging door vijanden, rampen of het verwijderd zijn van het heiligdom.

Bij veel klaagpsalmen gaat het om een geloofsworsteling, aldus dr. Van Veen-Vrolijk. „De dichter legt zijn nood aan God voor en roept Hem aan om hulp. Tijdens die roep groeit het vertrouwen dat God zal helpen en ontstaat een lofprijzing. Die lofprijzing kan gepaard gaan met tranen in de ogen. Het doel is te laten zien dat gelovigen in hun nood bij God terechtkunnen.” Als voorbeeld noemde ze Psalm 31.

Het gezegde ”niet klagen maar dragen en bidden om kracht” is volgens haar niet gebaseerd op de psalmen, waar het gaat om het vertrouwen op God.

Op een vraag uit de zaal antwoordde de docente Hebreeuws dat niet alle psalmen positief eindigen. „Psalm 88 is de treurigste psalm, maar zelfs dan zegt de psalmist nog twee keer: „Op U vertrouw ik’.” In de psalmen wordt God niet ter verantwoording geroepen, zoals tegenwoordig als mensen zich afvragen waarom God rampen toelaat. In de psalmen staat het vertrouwen op God centraal, ondanks alles wat er gebeurt.”