Het ochtendblad weet verder te melden dat Cohen en de zijnen de komende jaren alles op alles zullen zetten om een massale opstand tegen de rechtse samenwerking te organiseren. In een geheim plan wordt aangekondigd dat alle kaarten worden gezet op wat men consequent zal aanduiden als ”het kabinet-Wilders”. Geweldig, ik had het niet beter kunnen bedenken. Nederland moet het beeld opgedrongen krijgen dat er maar twee smaken zijn: Cohen of ik. De PvdA of de PVV. De rest telt niet mee. Ik zie nu al reikhalzend uit naar de volgende verkiezingen. De uitslag zal iedereen met stomheid slaan. De 34 zetels die Maurice de Hond nu voorspelt, gaan we op ons gemakje halen. Ooit zal ik Cohen van harte bedanken. Hij maakt zich wel heel erg verdienstelijk voor ons. Te zijner tijd zal ik hem zeker uitnodigen voor een kopje thee (ha, ha).

Het PvdA-plan bevat nog een interessante passage over het buitenparlementaire verzet. De partij wil niet alleen aan het Binnenhof oppositie voeren maar ook op straat. Er zal nauw worden samengewerkt „met de sociale beweging, de milieubeweging, ouderen en jongerenorganisaties.”

Nou, dan zou ik in hun geval eens gaan buurten bij GroenLinks en de SP, want die hebben genoeg experts in huis met een actieverleden. Een telefoontje naar Wijnand Duyvendak en ze hebben een compleet draaiboek. Maar dat doen de sufferds niet, zo blijkt uit het geheime plan. GroenLinks en de SP willen ze wegzetten als figuranten, Nou ja, de PvdA kan altijd nog terecht bij het eigen Kamerlid Diederik Samsom. Die was ooit campagneleider bij Greenpeace en weet als geen ander hoe je maatschappelijke onrust moet genereren.

Wat Cohen en de zijnen trouwens over het hoofd zien, is dat al die actiegroepen volledig worden drooggelegd. Daarover zijn we het tijdens de onderhandelingen met VVD en CDA snel eens geworden. Niks oppositie voeren op kosten van de belastingbetaler. De linkse meute zal nog raar opkijken als we het mes in de subsidies zetten. Geen cent meer, wat mij betreft. Ook bij de bijstandloketten zullen ze hun neus stoten. Gewoon werken voor de kost, net als de rest van de bevolking. Laat ze maar in eigen tijd de straat opgaan. Benieuwd hoeveel er dan nog komen opdraven.

De grote dag is aangebroken. De ontvangst in New York is allerhartelijkst. Het voelt als een warm bad. De belangstelling van de Amerikaanse media is niet groot maar wordt ruimschoots gecompenseerd door die van eigen bodem. De spanning loopt op. Journalisten doen er een moord voor om te weten wat ik ga zeggen.

De strategie van de afgelopen weken mist haar uitwerking niet. Door aan te kondigen dat ik mij door niemand de mond laat snoeren, denken al die journalisten dat ik mijn allerergste speech ooit zal houden. Met drommen tegelijk zijn ze er ingetuind. Van mijn medewerkers hoor ik dat de speech de hele dag het nieuws in Nederland beheerst. De heren Rutte en Verhagen zouden met knikkende knieën het uur U tegemoetzien.

Natuurlijk weten zij dat ik me zal inhouden. Halfvol op ’t orgel, meneer Klink. Ik mag dan eigenzinnig zijn, dat wil nog niet zeggen dat ik de eigen glazen ga ingooien. Dat hoeft de buitenwacht echter niet te weten. Het moet spannend blijven tot de laatste seconden.

Geen krant die niet groot uitpakt over mijn speech. Het viel mee, is de teneur. Ze waren er dus inderdaad massaal ingetuind en dachten echt dat ik alle registers zou opentrekken. Geweldig werken met zulke naïeve mensen.

Zelfs de minister van Buitenlandse Zaken heeft gemeend aandacht aan mijn optreden in de VS te moeten schenken. In een verklaring stelt hij dat ik in New York op persoonlijke titel heb gesproken.

Kennelijk is hij bang dat het imago van Nederland schade zou lijden als ‘het buitenland’ denkt dat ik namens de regering sprak. Merkwaardig toch, die angst voor reputatieschade. We staan overal ter wereld bekend als een vrijhaven voor drugsgebruikers. Overal waar je komt, kennen ze de rosse buurten en schudden ze bedenkelijk het hoofd over zo veel losse zeden. En het Nederlandse euthanasiebeleid gold lange tijd als een schrikbeeld. Oudjes waren hier niet veilig meer. Zelfs toonaangevende bladen schreven over de toestand in dit land. Maar als de leider van een fractie van 24 mensen waarschuwt voor de islam, moet Nederland plotseling zijn reputatie bewaken. Zal ik Maxime toch nog even onder de neus wrijven.

Voor het overige past mij natuurlijk veel dank voor al die aandacht, aan hem en aan al die mediavertegenwoordigers die dagelijks weer voor mij klaar staan om de schijnwerpers op mij te richten. Het ergste wat me kan overkomen, is dat ze me doodzwijgen. Maar daar ziet het gelukkig nog niet naar uit.