„Christen is Gods ambassadeur”
„Wij zijn ambassadeurs van Christus. Kan een Zwitser ambassadeur zijn in Zwitserland, een Nederlander in Nederland? Nee, je kunt geen ambassadeur in je eigen land zijn. Een christen is in de wereld zonder van de wereld te zijn.”
Ds. Moïse Mazaburu hanteerde dinsdag beeldrijke taal in de preek die hij hield voor het Colloque Biblique Francophone 2003.
De tot drie jaar geleden Pastorale van Dijon geheten conferentie in Frankrijk startte gistermiddag. De Colloque, voor een aanzienlijk deel gesponsord door de Gereformeerde Bond, is een vierdaagse conferentie voor theologisch geïnteresseerde gereformeerden uit de Franstalige wereld. Doel is „het bevorderen van de onderlinge contacten en het stimuleren van de geloofsovertuiging en het geloofsleven.” Ruim vijftig geïnteresseerden nemen deel aan de bijeenkomsten in de fraai gelegen -door Bernard van Clairveaux gestichte- abdij in Bourgondië. Ze zijn afkomstig uit Frankrijk, Zwitserland, Canada, Nederland, Burkina Faso, Roemenië en Madagascar.
Ds. Mazaburu, predikant in de presbyteriaanse kerk van Congo en bezig met een promotiestudie in Aix-en-Provence, verzorgt ’s avonds preken over het geloof. Christenen zijn volgens hem Gods ambassadeurs in deze wereld. Ze hebben maar één boodschap: die van de verzoening. „Het is belangrijk dat ze die uitdragen in hun omgeving.” Onderkoeld: „Met een technische term heet dat evangelisatie.”
De predikant schetste een wereld die, losgeslagen van Gods wetten, in onzekerheid leeft. „Ze vragen zich af waar al dat geweld en die stijging van het aantal zelfdodingen toch vandaan komen. De zonde zit daarachter. Wij moeten ons houden aan wat God geopenbaard heeft. De menselijke kennis is begrensd.”
Vanuit Hebreeën 11 maakte ds. Mazaburu een begin met het schetsen van wat het inhoudt dat het geloof zekerheid in zich heeft. „In het Koninkrijk gaat het er zo aan toe dat we moeten beginnen te geloven voordat we zullen zien. Zonder geloof zie je niet. Tegen Thomas zei de opgestane Christus dat degenen die niet zien en toch geloven zalig zijn.”
Ds. David Vaughn, predikant van de gereformeerde baptistengemeente in het Zwitserse Grésivaudan, maakte gisteravond een begin met zijn lezingen over George Whitefield. Hij schetste het leven van de 18e-eeuwse Engelse opwekkingsprediker. Tegen de achtergrond van een kerk die gedomineerd werd door arminianen, deïsten en socinianen, tekende Vaughn de Great Awakening, de Grote Opwekking, die begon met een klein clubje studenten die hun leven wilden heiligen. „Van wedergeboorte wilde de heersende theologie niet weten. Tijdens de opwekking kwamen vele predikanten tot bekering. Whitefield kreeg duizenden op de been tijdens zijn preken in de open lucht. Omdat hij geen organisator was en niet op de voorgrond wilde treden, kreeg de arminiaanse John Wesley de leiding van de beweging. Ik ben ervan overtuigd dat alleen een ootmoedige houding in onze tijd tot een opwekking kan leiden.”
