Dat zei dr. Benno van den Toren vrijdagmiddag aan de VU bij de aanvaarding van zijn ambt als bijzonder hoogleraar theologie van de charismatische vernieuwing. De theoloog, die sinds 2005 als docent systematische theologie verbonden is aan de universiteit van Oxford, is de opvolger van prof. dr. C. van der Kooi.

In zijn oratie vroeg prof. Van den Toren zich af of er, bij een overweldigende verscheidenheid in het werk van de Geest, nog wel samenhang is. Die vraag is van „bijzonder belang” in een postmoderne cultuur, waarbij de charismatische ervaring aansluit. Hij nam de gedeelten uit Handelingen 2 en 1 Korinthe 12 over het spreken in andere talen als uitgangspunt.

Veel christenen in traditionele kerken hebben een onbestemd of zelfs angstig gevoel als het gaat om de charismatische vernieuwing, stelde de hoogleraar. „Waar zijn de grenzen? Waar houdt dit op? Dit zijn terechte vragen, maar het is ook onvermijdelijk dat we die angst voor het onbekende en onbeheersbare onder ogen zien als we ons met deze Geest van Handelingen 2 en 1 Korintiërs 12 inlaten.”

De aandacht voor de Geest in de beweging voor charismatische vernieuwing is „niet zozeer een correctie, maar wel een belangrijke aanvulling op een theologie die haar bezinning op het verlossingswerk concentreert op het kruis en de opstanding van Christus”, aldus de hoogleraar. „Omdat het werk van Christus uitloopt op het werk van de Geest, kan de theologie niet bij Christus stoppen, maar moet ook een christocentrische theologie uitmonden in een bezinning op het werk van de Geest.”

Deze charismatische beweging „vraagt terecht aandacht voor de zogenaamde bijzondere gaven als genezing, tongentaal en profetie. Zonder de breedheid van het werk van de Geest te willen vernauwen tot die gaven, behoren volgens het Nieuwe Testament juist die gaven tot de tekenen dat de gemeente al deel heeft aan de nieuwe schepping.”

In zijn dankwoord stelde de nieuwe hoogleraar blij te zijn dat zijn leerstoel een gezamenlijk initiatief is van de Charismatische Werkgemeenschap Nederland en de Katholieke Charismatische Vernieuwing. „Veel vernieuwingsbewegingen kunnen gemakkelijk ontsporen of snel buiten adem raken in een cultuur waar de nieuwigheden elkaar steeds sneller opvolgen. De verworteling van de charismatische vernieuwing in een lange traditie die teruggaat op de Vroege Kerk geeft haar juist een lange adem en vanuit die positie zal ze kunnen bijdragen aan de vernieuwing van de kerk en aan de verdieping van de charismatische vernieuwing zoals we die in veel jongere christelijke gemeenschappen ontmoeten.”