We zijn weer terug van vakantie. Koffers uitgepakt. Zat de zondagse hoed ook in de koffer? Deze vraag is belangrijker dan u denkt. Ik bedoel niet of u een hoed mee had, maar of die in uw reistas kon. Platgedrukt tussen shirts en shorts.

Want natuurlijk neem je als vrouw een hoed mee voor de kerkdienst. We nemen de Bijbel serieus. De vrouw moet een hoofddeksel op hebben, een omhulsel dragen.

Paulus wijdt er in de eerste brief aan de gemeente van Korinthe maar liefst een half hoofdstuk aan. Hij koppelt het niet aan tijdgebonden cultuuraspecten, maar aan goddelijke instellingen en aan de scheppingsorde. Dus bij ons, en wereldwijd in ontelbare andere christelijke gemeenten, hebben de vrouwen hun hoofd bedekt.

Misschien zat uw hoed niet in de koffer. Sommige hoofddeksels overleven het eenvoudig weg niet als ze geplet worden in een vakantietas. Ze moeten in een plastic tasje apart op de hoedenplank: voorzichtig, niet aankomen! Anders komt er een deuk in. In een koffer blijft er van dit soort hoeden niets over.

Symbolen

Mijn punt is dat er met dit soort hoeden ook niets overblijft van het betoog van Paulus. Dat is heel wat erger. Hoofdzaak of bijzaak? Het valt wel op dat Paulus in Korinthe zijn betoog over het hoofddeksel start met Christus als Hoofd van Zijn gemeente, met God als Hoofd van Christus; dat hij de toezichthoudende engelen erbij betrekt. Als deze hoofdzaken al bijzaken zijn, zijn ze in ieder geval niet onbelangrijk. Hoofddeksels zijn symbolen. Het is het signaal van de vrouw dat ze de autoriteit van haar man erkent, zoals de gemeente van Christus en Christus van God. Voor alle duidelijkheid: de andere kant van de medaille is niet dat de man over haar heerst, maar dat hij zich voor haar opoffert, zoals Christus voor de gemeente.

Een hoedje voor onze hoogmoed, of liever tegen onze hoogmoed. Om ons er steeds van bewust te zijn dat de ware christelijke gestalte is: in liefde onderworpen zijn. Het paradijs was daar waar mensen in liefde en diepe verbondenheid luisterden naar Gods stem en Hem in alles gehoorzaamden. Hoogmoed, het niet akkoord gaan met de plaats die God gaf, was de eerste en fatale zonde. Als er ergens een ruimte is waar vrouwen en mannen zich moeten hoeden voor hoogmoed is het wel in de kerk, waar het verlossingsplan van God in Christus wordt gepreekt.

Modieus en chic

Het is in dit licht toch wel bizar dat we vaak gaan voor modieuze en chique hoeden. Niet dat we bewust daarvoor kiezen, dat we denken: nu zal ik eens een deftige hoed opdoen om te laten zien dat ik me niet onderwerp, maar toch. We passen ons aan en doen mee met de gewoontes. We zijn tevreden dat we luisteren naar Paulus en dat we een hoofdbedekking hebben, denken dat we het beter doen dan degenen die met onbedekt hoofd naar de kerk gaan, maar onze luxe hoeden lijken een omgekeerd signaal te zijn.

Paulus noemt het een eer om vrouwelijke onderdanigheid en teruggetrokkenheid te tonen, maar met de huidige hoedcultuur zoeken we onze eer in vrouwelijke zelfbewustheid en modebewustheid. Als je erover nadenkt is dat best heftig. Bijna provocerend. Misschien kunnen we beter geen hoed opzetten in de eredienst dan een hoed die het diametraal tegenovergestelde uitstraalt.

Sober

Ik vertrouw erop dat veel vrouwen en moeders het inhoudelijk wel met dit verhaal eens zijn, maar ja, hoe ga je zoiets veranderen? Wat is er nodig om de hoedcultuur in onze Bijbelgetrouwe gemeenten zo om te buigen dat alle vrouwen weer met een „sober overdekt hoofd als symbool van autoriteit tot God naderen” (Seldenrijk, ”Man en vrouw in de traditie der eeuwen”, blz. 239).

Ik heb hoop. Jongeren als trendsetter. Ik zie heel veel jongeren in de kerk zitten met eenvoudige hoofdbedekking: een alpinopetje, een kapje, iets gehaakts. Als alle jongeren dat nu eens blijven volhouden, dan verandert in de loop van de jaren het beeld van de christelijke gemeente in de reformatorische kerken. Als er ouderen zijn die zich op dit punt aansluiten bij de lifestyle van jongeren, gaat het nog sneller.

Stil en gerust

Het is de eer van de vrouw, een sieraad, om zich ook uiterlijk te voegen in de plaats die de goedertieren en wijze God stelt: een teken van een stille en gerust geest, die God aangenaam is (1 Petrus 3:1-6).

Ten slotte, excuses dat ik hierover schrijf. Mannen hoeven namelijk al helemaal niet tegen die vrouwenhoeden aan te kijken. Ze hebben meer dan genoeg aan zichzelf. Ook voor hen geldt: Hoed je voor hoogmoed! Die pet past ons allemaal!

Reageren aan scribent? welbeschouwd@refdag.nl