Dat blijkt uit onderzoek dat het Centraal Bureau voor de Statistiek woensdag heeft gepubliceerd. Daarvoor werden Nederlanders van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse afkomst ondervraagd.

Onder de Marokkaanse, Turkse en Antilliaanse Nederlanders is er een verband tussen het hebben van werk en de identificatie met het land waarin ze wonen. Wie tussen 2001 en 2005 werkte, voelde zich vaker Nederlander dan wie die dat niet deed. Onder Surinaamse Nederlanders was er geen sprake van zo’n relatie.

Taal bleek een nog belangrijkere verklaring te zijn voor de mate waarin allochtonen zich met Nederland identificeren. Wie de taal spreekt, voelt zich veel vaker Nederlands. Het maakt dan zelfs niet meer uit, als diegene geen baan heeft. De samenhang tussen de hoogte van het inkomen en de identificatie met Nederland is daarentegen niet zo groot.

Uit het onderzoek blijkt verder dat een overgrote meerderheid van de niet-westerse allochtonen van de tweede generatie zich Nederlander voelt. Van diegenen van wie beide ouders in het buitenland zijn geboren, noemt meer dan 70 procent zich Nederlands. Bij diegenen van wie één ouder in Nederland ter wereld kwam, is dat bijna 100 procent. Van de eerste generatie allochtonen voelt iets meer dan de helft zich Nederlander.

Van de vier onderzochte groepen voelen mensen van Surinaamse afkomst zich het vaakst Nederlander. Bij circa 80 procent van deze groep is dat zo. Turkse Nederlanders identificeren zich het minst vaak met het land waarin ze wonen. Ongeveer 40 procent doet dat.