Of de situatie blijft zoals ze is, zal het nieuwe regeerakkoord moeten uitwijzen. Tijdens het overleg tussen VVD, CDA en PVV zal blijken hoeveel de beloften waard zijn die partijen tijdens de verkiezingscampagne hebben gedaan. De PVV zegde onvoorwaardelijk toe dat we heel wat meer handen aan het bed mogen verwachten. Die garantie komt uit de koker van Kamerlid Agema, van wie bekend is dat ze een bijtertje is. Ook het CDA heeft harde beloftes gedaan. Benieuwd wat daarvan zal overblijven in onderhandelingen die iets van 18 miljard aan bezuinigingen moeten opleveren.

In ieder geval zou het een onvergeeflijke schande zijn als alles om financiële redenen bij het oude blijft. Uit de eerste hand hoor ik wel eens verhalen over hoe het er op een ziekenhuisafdeling aan toegaat en ik kon het in eerste instantie eigenlijk niet geloven. Verpleegkundigen die zich de benen uit het lijf moeten rennen, niet ongestoord kunnen pauzeren, niet op tijd naar huis kunnen, onvoldoende aandacht aan patiënten kunnen besteden – veel zorgmedewerkers vinden het inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. Maar het is natuurlijk absurd. Een land waarin mensen zich buitenkeukens kunnen permitteren, tweede woningen, waterscooters en andere excentrieke speeltjes maar waar onvoldoende geld is om hulpbehoevende mensen fatsoenlijk te verzorgen, dat is toch aan niemand uit te leggen?

Als het normaal gesproken al pompen of vergaan is, hoe moet het dan wel niet zijn in vakantietijd? Het antwoord: allerbedroevendst. De vakbond van verpleegkundigen NU’91 opende vorige zomer een meldpunt onderbezetting dat al in de eerste week 700 klachten registreerde.

Ook dit jaar fungeert het meldpunt en opnieuw is er sprake van een gestage stroom. Wel is er een verschil. Vorig jaar gingen er nog afdelingen dicht vanwege onderbezetting, dit jaar worden ze gewoon open gehouden.

Ik heb wel een idee hoe dat komt. Verpleegkundigen signaleren dat de commercie in het ziekenhuis steeds verder oprukt. Zo komt het tegenwoordig voor dat patiënten onverantwoord vroeg worden ontslagen. Een afdeling levert veel meer geld op als patiënten zo gauw mogelijk naar huis worden gestuurd. Dan komen er snel weer nieuwe en die hebben behandelingen nodig, wat harde pegels oplevert. Patiënten die alleen nog maar wat moeten aansterken, daar valt weinig aan te verdienen. De rekenmeesters die dit soort dingen bedenken, houden nu dus ook al afdelingen open die eigenlijk vanwege onderbezetting gesloten zouden moeten zijn.

De vraag die dan wel bij me opkomt, is of op de afdeling van die calculerende managers ook sprake is van onverantwoorde werkdruk. Kun­
nen ze daar ook niet ongestoord pauzeren en kunnen ze daar ook niet naar huis terwijl hun dienst al is afgelopen? Wordt die afdeling ook als een citroen uitgeknepen? Ik geloof er niets van.

En als de mensen van die rekenmachines op zaterdagochtend moeten overwerken, krijgen ze dan ook 0 procent compensatie? Lijkt me niet waarschijnlijk. Maar verpleegkundigen kunnen naar die compensatie fluiten. Echt waar! De zaterdagochtend wordt voor zorgmedewerkers gezien als een normaal, regulier dagdeel. Het is weliswaar al bijna vijftig jaar geleden dat in dit land de vrije zaterdag werd ingevoerd maar de zorg moet nog maar even geduld hebben.

Ik hoor u denken dat verpleegkundigen zelf wel wat meer op hun strepen zouden moeten staan. Waarom stappen ze niet gewoon op als hun dienst is afgelopen in plaats van een halfuur langer door te gaan? „Omdat je niet je patiënten in de steek laat”, reageerde een verpleegkundige op die vraag. Het was maar goed dat er toen niet zo’n calculerende manager in de buurt was, want je zou er jeuk van krijgen. Zo geniepig zit het systeem in elkaar. Die meiden laten de patiënten heus niet in de poep en pies liggen. Dat is wat die lui denken.

Een insider heeft over deze misstanden zojuist een boekje open gedaan. Daar hoop ik volgende week op terug te komen. Bent u of ben jij medewerker in de zorg en heb je op dit punt ook iets te melden, mail me dan: jvklinken@refdag.nl.

In ieder geval zou ik de Agema’s in de Tweede Kamer op het hart willen binden om de rug recht te houden. Geef een onsje hier weg en een pondje daar, doe een concessie op links en een tegemoetkoming op rechts maar weiger op dit punt ook maar één millimeter te wijken! Dat hebben al die zorgwerkers meer dan verdiend.

PS. In de vorige aflevering zette ik u op het verkeerde been met een fictieve toespraak in de Salvatorkerk in Duisburg. Sommige lezers vroegen zich af of die tekst misschien toch door iemand was uitgesproken. Het antwoord is nee. Vandaar ook de kop ”Gemiste kans in Salvatorkerk”.