Dat de rups ook Groningen binnen zou trekken, verwachtten onderzoekers Silivia Hellingman en Arnold van Vliet al, aangezien het dier vorig jaar al in Drenthe en Friesland werd waargenomen. De rups laat duizenden brandhaartjes los van zijn lijf. Die haartjes kunnen ernstige oogklachten, benauwdheid en jeuk veroorzaken bij mens en dier. Ondanks tal van experimenten is tot nu toe geen afdoende bestrijdingsmethode voor de rups gevonden.

De eikenprocessierups dook door nog onbekende oorzaak in 1991 ineens weer in Nederland op. In 1900 verdween het dier uit het land, eveneens door een onbekende oorzaak. De rups, die in processie over de stammen van zomereiken kruipt, kwam de eerste jaren alleen voor in het zuiden van Nederland met een piek in 1996. Het jaar daarna waren er heel weinig rupsen, zodat biologen dachten dat het beestje opnieuw vanzelf zou verdwijnen.

Maar dat bleek niet het geval: sinds de eeuwwisseling is de rups steeds verder opgerukt in het land. Plaagdierenbestrijders dachten tot voor kort dat het weghalen van de nesten uit bomen afdoende zou zijn. Recentelijk is echter ontdekt dat de eikenprocessierups ook onder de grond aan de voet van eikenbomen nestelt. De rups veroorzaakt overlast van half juni totdat de najaarskou invalt. Gemeenten sluiten soms hele natuurgebieden af omdat er te veel rupsen zitten.