De 22 hervormde predikanten die hun naam verbinden aan het initiatief zijn: A. Beens (Katwijk aan Zee), H. van den Belt (Delft), D. J. Budding (Waarder), A. Goedvree (Haaften), A. J. van den Herik (Oene), W. J. op ’t Hof (Nederhemert), J. B. ten Hove (Wapenveld), Tj. de Jong (Staphorst), K. J. Kaptein (’s-Grevelduin-Capelle), K. Klopstra (Nieuwland-Oosterwijk), A. Kot (Schoonrewoerd), J. ter Maten (Wijngaarden), B. M. Meuleman (Hei- en Boeicop), E. Mijnheer (Westbroek), J. Muller (Wapenveld), J. P. Nap (Zeist), A. Simons (Goudswaard), A. Snoek (Nieuwer ter Aa), J. J. Verhaar (Houten), G. Wassinkmaat (Hoevelaken), D. Zoet (Loon op Zand) en H. Zweistra (Leerbroek).

Met het Hervormd Appèl willen zij:

• als kerkenraden een laatste oproep doen om de huidige voorstellen voor het SoW-proces af te wijzen en te komen tot een andere vorm van kerkelijk samenleven.

• gezamenlijk uitspreken dat de gereformeerde confessie onopgeefbaar is omdat zij de waarachtige en volkomen leer der zaligheid bevat.

• een signaal doen uitgaan naar het geheel van de SoW-kerken dat de fusie in de huidige vorm zal leiden tot breuken in de Nederlandse Hervormde Kerk.

„Binnen de hervormd-gereformeerde beweging wordt verschillend gedacht over onze roeping met betrekking tot de Protestantse Kerk in Nederland”, staat in de begeleidende brief die alle hervormd-gereformeerde kerkenraden ontvangen. „Sommigen zien als hun roeping om binnen deze kerk te blijven bij de gereformeerde confessie. Voor anderen staat participatie in deze kerk zo op gespannen voet met de gereformeerde confessie dat zij het als hun roeping zien de Nederlandse Hervormde Kerk in stand te houden naast de Protestantse Kerk in Nederland.”

De initiatiefnemers constateren dat er een „diepgaand verschil van inzicht” is inzake het zicht op de kerk. „Dit verschil van gevoelen roept spanning op tussen broeders van hetzelfde huis. Het stemt ons droevig dat door het SoW-proces zulke diepe scheuren worden getrokken in gemeenten waar Schrift en belijdenis het kerkelijk leven altijd hebben bepaald.”

Ze benadrukken echter dat „we juist nu niet mogen vergeten dat de liefde voor het gereformeerde belijden ons verbindt.”

Kerkenraden die het appèl willen ondersteunen, moeten voor 24 mei een exemplaar ondertekend retourneren aan ds. Van den Belt of ds. Kot. De initiatiefnemers willen het in de hervormde synodevergadering van juni presenteren. Dan zal de synode zich buigen over het fusiebesluit in eerste lezing.

Waarin verschilt het Hervormd Appél van zoveel andere oproepen aan de synode om niet tot fusie over te gaan? Ds. Van den Belt: „Met dit initiatief richten we ons nadrukkelijk tot kerkenraden. Eerdere oproepen aan de synode kwamen vanuit groepen predikanten of de classes. Wij willen aangeven dat de zorg heel breed leeft. Zie dit appèl als een hartenkreet. We drukken ermee uit: Hier staan wij, er komt een breuk in onze gemeenten als er niets gebeurt.”

De predikant uit Delft beaamt dat het appèl wellicht op hoop tegen hoop aan de synode wordt gericht. „Toch vragen we haar nog één keer dringend te zoeken naar een andere vorm van kerkelijk samenleven.”

Mede-initiatiefnemer ds. Kot wijst erop dat het appèl „slechts een eenvoudig middel” is. „Maar we hopen dat de Heere het zal willen gebruiken om de harten van de synodeleden om te buigen.”