Twee grote natuurkundeprijzen die zullen worden toegekend voor de waarneming van gravitatiegolven met de Plancksatelliet en de ontdekking van nieuwe elementaire deeltjes, zoals het veronderstelde zwaartekrachtsdeeltje, met de LHC kunnen met elkaar strijdig zijn. Oftewel: succes voor de ene club kan teleurstelling betekenen voor de andere.

Planck kan schommelingen in de ruimtetijd –zogeheten gravitatiegolven– opsporen. Met de LHC onderzoeken wetenschappers onverklaarde natuurverschijnselen, zoals de zwaartekracht, die veroorzaakt zou worden door zogenaamde gravitino’s, die voorspeld worden door de ”supersymmetrietheorie”.

Als Planck gravitatiegolven ontdekt in het heelal, zal de LHC geen supersymmetrische deeltjes vinden en andersom. Anderzijds voorspelt Andrei Linde, kosmoloog aan de Stanforduniversiteit in Californië, dat de LHC de door natuurkundigen vermoede supersymmetrische gravitino, niet kan produceren, terwijl de gravitatiegolven te zwak zijn voor detectie door Planck. In dat geval blijft de strijd onbeslist.