U kent het verhaal waarschijnlijk wel. De man belijdt al jaren het geloof in Christus. Hij geniet de reputatie zowel persoonlijk als in het openbaar trouw te zijn in de dingen van God. Dan stort alles zonder waarschuwing in een sinkhole, een zinkput van de zonde.

Iedereen vraagt zich af hoe dit zo onverwacht kon gebeuren. In de meeste gevallen wordt al spoedig duidelijk dat het probleem zich niet plotseling heeft ontwikkeld – zoals meestal bij een zinkput, die ontstaat als de grond zo verzadigd raakt door zware regenval dat die wegzakt in een eronder liggende zwakke plek.

Een aantal jaren terug kende deze man waarschijnlijk een regelmatige persoonlijke omgang met God, waardoor de Heere hem vaak nieuwe kracht gaf en geestelijk deed groeien. Maar met het jaar werd zijn drukke leven nog drukker. Steeds meer zag hij de dagelijkse omgang met God als een last, meer als een verplichting dan als een zegen. Omdat hij al zo veel over de Bijbel wist, vatte de gedachte bij hem post dat hij het persoonlijke Bijbellezen en het gebed niet meer zo nodig had als toen hij jonger was van jaren en van geloof. Bovendien, God had hem zo veel andere verantwoordelijkheden gegeven dat God het wel zou begrijpen dat hij te druk was om Hem iedere dag te ontmoeten.

De ene kleine toegeeflijkheid leidde tot de andere, de ene aannemelijke rationalisatie leidde tot de volgende. Tot de verwoestende dag waarop het omslagpunt werd bereikt, en de zwakte als gevolg van het geestelijke geschipper te groot werd om ook maar de uiterlijke schijn van christelijke integriteit op te houden. Zijn reputatie, zijn getuigenis, zijn dienst in Gods Koninkrijk en waarschijnlijk nog veel meer verdwenen in de zinkput van de zonde.

Als je een jonge christen bent, vurig in de dingen van God, en je jezelf niet kunt voorstellen dat zoiets ooit met je gebeurt: wees dan op je hoede. Maar al te gemakkelijk kun je binnen enkele jaren in dezelfde situatie verkeren.

Ik ben nu 24 jaar predikant, waarvan 15 jaar als hoogleraar Bijbelse spiritualiteit. Ik heb diverse boeken en een groot aantal artikelen geschreven rond het onderwerp spiritualiteit, en ik spreek er dagelijks over in de collegezaal of bij lezingen. En toch moet ik toegeven dat het voor mij moeilijker is dan ooit om mijn persoonlijke omgang met God vast te houden. De reden is dat ik drukker ben dan ooit tevoren. Ik heb meer verantwoordelijkheden dan toen ik jong was. Die kosten allemaal tijd, en die tijd moet ergens vandaan komen.

Als de druk van het leven toeneemt en er steeds meer deadlines opduiken, wordt het lastiger om tijd te blijven vrijmaken voor de persoonlijke omgang met God. „Wie zal het merken als ik niet meer regelmatig bid? Wie zal het zeggen als ik nog zelden een bladzijde in de Bijbel omsla? Ik ken de Bijbel al behoorlijk, en ik hoor ook het nodige in de kerk.” En zo begint de erosie.

In het begin heeft waarschijnlijk bijna niemand in de gaten waar het verborgen deel van het geestelijk leven begint af te brokkelen. Ondergrondse stromingen kunnen onder het aardoppervlak grond meevoeren lang voordat je dat aan de oppervlakte merkt. Op dezelfde manier kan de drukte van het leven ongemerkt de grond van onze persoonlijke geestelijke discipline wegvoeren, lang voordat de gevolgen daarvan voor anderen zichtbaar worden. De meer publieke aspecten van het christelijke leven, zoals de betrokkenheid bij de kerk, kunnen nog lang doorgaan zonder dat er zichtbaar veel verandert, tot op het verschrikkelijke moment dat alles instort en de hypocrisie aan het licht komt.

Ook wie ouder wordt heeft het nodig om zijn ziel met Christus te voeden door het lezen van de Bijbel en door gebed. Wat Jezus bad in Johannes 17:17 voor al de Zijnen –„Heilig hen in Uw waarheid; Uw Woord is de waarheid”– blijft heel het leven lang geldig.

Christus bracht in praktijk wat Hij voor ons bad. Hoewel Jezus oneindig meer is dan ons voorbeeld, is hij evenwel óók ons voorbeeld als het gaat om een geheiligd leven voor Gods aangezicht. De Bijbel laat ons weten (Luk. 4:16) dat Jezus de bijeenkomsten van het volk van God bijwoonde om de Schriften te horen en ook dat Hij zich afzonderde om Zijn Vader te ontmoeten (Matth. 14:23). Jezus’ volgelingen hebben zowel de genade nodig uit de publieke eredienst als de genade die we ontvangen als we persoonlijk omgang met God hebben.

Ik wil de rol van de kerk in het voorkomen van geestelijke schipbreuk niet bagatelliseren. In dit artikel wil ik echter diegenen waarschuwen die denken dat de ontmoetingen met God samen met anderen een voldoende compensatie vormen voor het gebrek aan persoonlijke ontmoetingen.

Er zijn tijden in het leven dat we ons genoodzaakt zien om onze godsdienstige gewoonten aan te passen. Maar de algemene regel is dat degenen die met God verzoend zijn door het kruis van Zijn Zoon de dagelijkse persoonlijke gemeenschap met hem nodig hebben tot de dag dat zij Hem zien mogen van aangezicht tot aangezicht. En de belangrijkste middelen die Hij daarvoor in de Bijbel aanwijst, zijn het lezen van het Woord van God en het gebed. Zoek de Heere met een niet-aflatende, levenslange toewijding die alle obstakels het hoofd biedt. Neem u vast voor dat uw dagelijks leven u nooit een dag bij Jezus zal weghouden.

De auteur is hoogleraar Bijbelse spiritualiteit aan het Southern Baptist Theological Seminary in Louisville, Kentucky, en auteur van onder andere ”Spiritual Disciplines for the Christian Life”. Dit artikel is overgenomen van zijn website biblicalspirituality.org.