Zo’n carrière kun je blijkbaar maken in een land met minder inwoners dan de stad Rotterdam. Maar zo’n staat van dienst past vermoedelijk ook alleen maar bij iemand die Désiré Delano Bouterse heet.

Baas Bouterse heeft het eindelijk voor elkaar. Gisteren koos het Surinaamse parlement hem tot opvolger van president Ronald Venetiaan. Ondanks zijn strafblad heeft ‘Bouta’ het hoogste politieke ambt in zijn land weten te bereiken.

Elke beschaafde bevolking zou er normaal gesproken wel voor passen om een veroordeelde crimineel tot haar leider te kiezen. En elke beschaafde politicus –daar zijn er overigens niet zo bar veel van– zou genoeg verantwoordelijkheidsbesef moeten hebben om met een dergelijk omstreden verleden geen gooi naar het presidentschap te doen.

Zo niet bij Desi Bouterse. In zijn onstilbare honger naar macht heeft hij zijn politieke spel met alle mogelijke middelen uitgespeeld. Om dan eindelijk gisteren in Paramaribo de hoofdprijs in de wacht te slepen.

Hoewel, hoofdprijs. Voor Bouterse dan, wellicht. Maar zeker niet voor Suriname. Het land ziet zich de komende vijf jaar opgezadeld met een misdadiger die zich wegens zijn strafblad niet eens in het buitenland kan vertonen. Investeerders zullen zich wel twee keer bedenken voordat ze geld in de Surinaamse economie steken. De relaties met het buitenland zullen sterk bekoelen. Zo heeft Nederland al aangekondigd het contact met Bouterse tot het minimum te zullen beperken. Dat zal Suriname, waar een aanzienlijk deel van de bevolking onder de armoedegrens leeft, niet bepaald vooruithelpen.

Moet Suriname dan niet blij zijn met een sterke leider, juist in deze tijd van economische crisis?

Leiderschap? Bij Bouterse is het vooral volksmennerij. Als geen ander weet hij de bevolking te bespelen, getuige zijn tranen van gisteren die zijn aanhang in totale vervoering brachten. Ook schroomt hij niet te pas en te onpas Bijbelteksten te gebruiken om zijn woorden kracht bij te zetten. Vooral passages over vervolging en gedeelten uit de Klaagliederen zijn favoriet bij Bouta.

Moet Suriname dan niet blij zijn met een president die in 1999 naar eigen zeggen een persoonlijke bekering doormaakte? In dat jaar berichtte de Evangelische Omroep uitvoerig over de vermeende ommekeer van Desi Bouterse. Hij was „verliefd geworden op het Volle Evangelie”, zo omschreef hij het zelf.

Laten we vooropstellen dat het oordeel over de geestelijke staat van wie dan ook ons niet toekomt. Dat komt alleen de Allerhoogste toe, leert ons de Heilige Schrift. In dezelfde Bijbel staat echter ook dat de boom aan zijn vruchten zal worden gekend. Die vruchten zijn bij Desi Bouterse tot nu toe wel uiterst dubieus gebleken.