Deze reis was het cadeau dat ik van mijn vrouw op mijn 50e verjaardag kreeg. Mijn kinderen zaten ook in het complot. Vanwege allerlei omstandigheden hadden we besloten deze verjaardag niet te vieren. Dat wil zeggen, mijn vrouw en ik zouden er samen een gezellig avondje van maken. De kinderen hadden allemaal iets anders.

Net als we aan een romantisch etentje voor twee zullen beginnen belt mijn dochter. Ze moet onverwacht naar haar werk voor iets heel bijzonders. Bah, denk ik. Da’s nou ook wat, zeg ik. Kunnen jullie oppassen? Mijn vrouw Nelie schudt meteen het hoofd. Laat ze haar schoonouders maar bellen. Maar dat vind ik te gek. Ja, ik kom wel even.

Dus ik pak de auto en rij naar mijn dochter die aan de andere kant van Drachten woont. De kleinkinderen slapen, dus ik zet de computer aan. Na ongeveer een uur wordt er op het raam getikt. Mijn dochter. Gelukkig, dat ging mooi vlot. Wegwezen. Maar dan springen mijn zonen tevoorschijn. Die hadden toch een vergadering?

Ineens valt het kwartje. Ze hebben toch een feest georganiseerd! Mijn nageslacht duwt mij lachend in de auto en we rijden weg. Waar brengen ze me heen? Even lijkt het in de richting van de jeugdsoos van de kerk te gaan, maar tenslotte rijden ze gewoon naar huis. Daar staat een enorme pop in de tuin. Het huis en de tuin staan vol met vrienden, die me met geheven glas opwachten.

Wow, dit is leuk! En het cadeau is nog leuker: een reis. Maar wel een reis die mijn vrouw niet durft te maken en de kinderen ook niet. Behalve Willem, onze jongste. Die gaat met me mee. Waarheen? Daarover de volgende keer.