In de Egyptische hoofdstad Caïro, waar zich een groot aantal Iraakse dissidenten en vluchtelingen bevindt, werden de beelden van de viering van de op handen zijnde val van Saddam in Bagdad aanvankelijk met ongeloof, maar later met grote vreugde bekeken. „Pas toen ik de beelden op verscheidene Arabische televisiezenders herhaald zag, geloofde ik dat het waar was”, zegt Ridha Jawad Taki, een prominente Iraakse dissident wiens twee zussen 23 jaar geleden spoorloos verdwenen.

Ook in andere buurlanden is onder Irakezen vreugde de overheersende emotie. „Ik ben heel gelukkig. Deze oorlog heeft Irak bevrijd”, zegt Khalid Kurdi, een naar Jordanië gevluchte Irakees.

Anderen weigerden te geloven dat er woensdag echt een einde is gekomen aan 23 jaar van dictatuur. „Pas als het lichaam van Saddam door de straten van Bagdad gesleept wordt, geloof ik dat”, zegt Buthaina Saad, een in Syrië wonende Iraakse vrouw.

Ahmed al-Habubi, een voormalige minister van de regering die in 1968 door de Ba’ath-partij van Saddam ten val werd gebracht, vindt dat vreugde-uitingen pas op hun plaats zijn bij de installatie van een democratische regering. Hok verwoordt daarmee de angst van veel Irakezen dat de val van Saddam de inleiding is tot een chaotische periode in het land en een mogelijke burgeroorlog tussen etnische groepen.