Na twee dagen van bombardementen door Britse strijdkrachten is het witte gebouw, bekend als de Witte Leeuw, geblakerd en gedeeltelijk ingestort. Wie achter de muren van deze gevangenis verdween, zag je meestal niet meer terug, zeggen de inwoners van Basra. Woensdag kwamen zij bij honderden tegelijk een kijkje nemen in de nu verlaten gevangenis, berichten Britse journalisten. Familieleden van vermiste gevangenen bekeken de lijsten met namen en vingerafdrukken die tussen de half ingestorte muren lagen.

„Het was een plek van het kwaad”, zei Hamid Fattil. Hij vertelde dat hij en zijn twee broers in 1991 door de politie in een van de ondergrondse kerkers werden opgesloten. Hij werd na acht maanden vrijgelaten, maar zijn broers zijn niet meer gezien. De bewakers plachten gevangenen met de handen op de rug een halve meter boven de vloer te hijsen en vervolgens met stokken te slaan. „Ze deden onvoorstelbare dingen - elektrocutie, onderdompeling in chemische baden en uitrukken van vinger- en teennagels”, zei Hamid. Sommige ex-gevangenen deden voor hoe de martelingen in hun werk gingen. Buiten de gevangenis liet een man zijn verminkte oren aan de journalisten zien.

Hamid nam de verslaggevers mee naar een stenen plaats achter de gevangenis, waar een rij cellen te zien is. Hij zei dat in cellen ter grootte van een huiskamer met één klein raampje honderden mannen tegelijk werden vastgehouden. Andere cellen waren speciaal bestemd voor vrouwen en kinderen. Tussen de cellen bevond zich een soort kooi van draad. Daar werden gevangenen door bewakers tegen het draad gedrukt en voor de ogen van andere gevangenen met hete ijzers bewerkt of met kokend water overgoten, aldus Hamid.