In 2001 schreef hij voor het laatst een boek, getiteld ”De cocon”, een weergave van gesprekken met een reumapatiënte. In 1998 schreef hij zijn laatste echte roman, ”Kinderen van Cham”. Een boek dat de westerling in een soort parabel confronteert met zijn materialistische levenshouding.

Andere werken van hem betreffen ”Als een pleister van de rauwe huid”, ”De rand van het heelal” en het essay ”Maar wat geloof je dan eigenlijk nog?” In het laatstgenoemde boek gaat hij in op vragen als ”Hoeveel in je geloofstraditie moet je schrappen om bij de kern te komen?” en ”Wat hou je over aan God?”

Mance ter Andere zei over zijn geloof zelf ooit: „Ik heb een beetje een natuurgeloof. (…) En ik ervaar dat als bevrijdend, als authentiek, als in een onbekommerde naïviteit voor je Schepper staan.”

De auteur heeft jarenlang columns geschreven voor het christelijke opinieblad CV-Koers, toen nog Koers. „Mijn boeken hebben ook iets columnachtigs”, zei hij in een interview uit 1998. „In een column moet je durven prikkelen en dat doe ik ook, met name in ”Als een pleister van de rauwe huid”.”