„Want waarom zoudt gij sterven, o huis Israëls?”

Ik meen dat u niet eens de moeite neemt om na te gaan of u uzelf wel of niet zou kunnen bekeren. Dat betekent dat het bij u niet aankomt op een niet kunnen, maar een niet willen.

Stel u voor dat een meester zijn knecht opdraagt een zak met koren naar de molen te brengen. Die knecht zegt dat hij dat niet kan. Zou dan die heer niet zeggen: Zou u dat niet eens proberen? Zou u uw best niet eens doen? Maar nee, hij wil het niet eens proberen. Dat is onwil! Want als de meester hem zag zweten, dan zou het nog iets te betekenen hebben dat het hem aan het kunnen haperde. Wanneer hij echter niet eens de moeite wil nemen om het te proberen, dan is dat zijn onwilligheid.

U wilt er uw best niet voor doen om u te bekeren. Daar ligt de knoop. U wilt het niet, ja, het doet er weinig toe of u al dan niet kunt. Met welk doel gaf God u de kracht, als u die toch niet gebruiken wil? Als u die dan toch eens ter hand nam en God gaf u na uw smeken toch wat meer kracht? Maar, u wilt het niet eens proberen.

Probeer het eens. Houd voortdurend heilige samensprekingen. Bid zonder ophouden in uw kamer. Ja maar, zegt u, ik heb het al zo vaak geprobeerd en toch wil het niet lukken. Probeer het dan elke dag opnieuw. Wie weet, God mocht zich wenden.

William Fenner
predikant te Rochfort

(”Moedwillige onbekeerlijkheid”, 1661)