Onzichtbaar voor een ander
Onzichtbaar worden spreekt tot de verbeelding. Uit de berekeningen van twee Amerikaanse natuurkundigen Andrea Alu van de universiteit van Texas en Nader Engheta van de universiteit van Pennsylvania blijkt dat die droom werkelijkheid kan worden.
In een van de eerste nummers van het New Journal of Physics van dit jaar beschrijven ze hoe hun ”plasmonic screening” werkt. Als licht –dat bestaat uit elektromagnetische golven– op een speciale coating valt, bewegen de elektronen aan het oppervlak van de coating soepel met het erop vallend licht mee. De coating weerkaatst het licht niet; het beweegt ongestoord om het voorwerp heen.
Plasmonic screening kost geen energie. De coating doet zijn werk vanzelf.
Alu en Engheta hebben voor elke kleur licht wel een ander materiaal nodig. Goud of zilver zijn geschikt om zichtbaar licht te buigen, maar met infrarode, radio- of microgolfstraling gaat dat moeilijker.
De techniek van de Amerikanen werkt het beste als het voorwerp even groot is als de golflengte waarin het onzichtbaar moet worden. Ze kunnen nu alleen microscopisch kleine voorwerpen onzichtbaar maken in het licht dat onze ogen opvangen. Een auto, vliegtuig of schip is onzichtbaar te maken voor radiostraling die een golflengte in de orde van meters heeft.