Traag zweeft een vlucht pelikanen langs de kust van Santa Barbara, Californië. Af en toe duikt een vogel naar beneden om een visje mee te pikken. De witte vleugels steken scherp af tegen de ondergaande zon, die langzaam in de Stille Oceaan verdwijnt.

Vrijwel geen land ter wereld biedt zo’n rijkgeschakeerde natuur als de Verenigde Staten. Niet voor niets gaan Amerikanen doorgaans vooral in eigen land op vakantie. Amerika heeft dan ook veel te bieden: van de woeste Grand Canyon en de majestueuze Rocky Mountains tot de ijsvlaktes van Alaska. En alles wat daar tussenin zit.

Het Amerikaanse natuurschoon mag dan gevarieerd en groot van omvang zijn, het wordt tegelijkertijd ernstig bedreigd door uiteenlopende vormen van milieuvervuiling. De Verenigde Staten behoren tot de grootste vervuilers ter wereld. Tot 2006 stootten de VS de meeste CO2 uit. Daarna nam China die plaats over.

Op het gebied van natuur- en milieubescherming geniet Washington internationaal geen bijzonder goede reputatie. Vooral de weigering om het Kyotoprotocol, dat voorziet in een forse reductie van de uitstoot van broeikasgassen, te ondertekenen, heeft de Verenigde Staten een slechte naam bezorgd.

Diverse oud-politici, onder wie Al Gore en Bill Clinton, trekken de wereld over om hun plannen om klimaatverandering af te remmen, te verkondigen. Merkwaardig genoeg namen zij in hun actieve politieke leven nauwelijks initiatieven op dit gebied.

Met het aantreden van de regering-Obama is ook het officiële Amerikaanse milieubeleid overigens behoorlijk gewijzigd. Zo kondigde het Witte Huis eind vorig jaar aan dat de Verenigde Staten in 2020 de CO2-uitstoot met 17 procent willen hebben verminderd ten opzichte van het niveau van 2005. Ook op lokaal terrein worden er tal van initiatieven genomen om natuur en milieu te beschermen.

Werken op lokaal niveau is ook de aanpak van de christelijke natuurbeschermingsorganisatie A Rocha. De instantie begon in 1993 met een bescheiden initiatief in de Portugese Algarve, maar is inmiddels uitgegroeid tot een volwassen club met projecten in negentien landen op vijf verschillende continenten.

In de Verenigde Staten runt A Rocha momenteel acht projecten. Variërend van een biologische boerderij in Santa Barbara, waar onderzoek naar vervuiling wordt gedaan, tot een samenwerkingsverband met lokale kerken in North Carolina om waterbronnen te beschermen.

A Rocha werkt nadrukkelijk vanuit een christelijke levensovertuiging. Christenen zijn volgens de organisatie op grond van de Bijbel verplicht om de schepping op een verantwoordelijke manier in stand te houden. Kernwoorden zijn daarbij: liefde, gehoorzaamheid, gerechtigheid en hoop.

„Christenen geloven dat God de wereld heeft geschapen”, aldus de beginselverklaring van A Rocha. „Als we iets fabriceren, of het nu iets met een grote of een kleine impact is, maken we ons druk over wat er met onze creatie gebeurt. Dus is het niet moeilijk te begrijpen dat God veel oog voor Zijn schepping heeft.”

„Het bestuderen, dankbaar genieten van en zorgen voor de schepping is een voor de hand liggende manier voor ons om onze liefde voor Hem te tonen.”

Zorg voor de schepping is niet alleen een kwestie van liefde tot God, het is ook een plicht die in gehoorzaamheid moet worden vervuld, meent A Rocha. „Christenen worden geroepen om God op elk terrein van het leven te gehoorzamen. In de Bijbel zien we dat de eerste wens van God met betrekking tot de mens is dat hij „heerschappij heeft over de vissen der zee, de vogelen des hemels, de aarde en alle schepselen die over de aardbodem gaan” op een manier die Gods beeld weerspiegelt. Niet alleen met macht, maar ook met onzelfzuchtige liefde, genade en compassie. Helaas, omdat wij menselijk en zondig zijn, wordt ons beheer van de schepping vaak gekenmerkt door wreedheid, hebzucht en kortzichtigheid, maar dat is niet zoals God het heeft bedoeld. Als we God willen gehoorzamen, dan moeten we zoeken naar manieren om goede rentmeesters van de wereld om ons heen te zijn.”

Een goed rentmeesterschap is volgens La Rocha ook een kwestie van gerechtigheid. „Als het milieu wordt beschadigd, zijn het vaak de armen die het eerst en het zwaarst worden getroffen.”

Natuur- en milieubescherming zijn in de Verenigde Staten niet altijd even populair. Vooral de industrie lobbyt uit alle macht om kostbare milieubeschermende maatregelen te weren.

Toch is het belangrijk om hoop te blijven houden, benadrukt A Rocha. „Degenen die zich met milieubescherming bezighouden kunnen gemakkelijk depressief raken. Het nieuws op dit terrein is vaak zeer verontrustend: ontbossing, vernietiging van koraalriffen, het uitsterven van planten- en diersoorten, overbevissing, opwarming van de aarde en een veelheid aan andere rampen en trieste vooruitzichten kunnen ervoor zorgen dat je je afvraagt of het überhaupt wel zin heeft actie te ondernemen.

Maar de Bijbel biedt een noodzakelijke grond voor hoop. De oudtestamentische profeten Jesaja en Hosea voorzeggen een tijd van menselijke en natuurlijke harmonie. In het Nieuwe Testament wordt Jezus niet alleen als Verlosser beschreven, maar ook als Degene door Wie eens de schepping bevrijd zal worden van zijn juk om tot ontbinding over te gaan.

„We weten niet wanneer dat zal gebeuren, maar het geeft ons wel de motivatie en de hoop om door te gaan. We kunnen er zeker van zijn dat de almachtige God, Die deze wereld heeft geschapen en nog onderhoudt, wil dat mensen actief betrokken zijn bij Zijn voornemen om de schepping te verlossen.”

Bouwen en bewaren

Dat de Bijbel duidelijk is over de noodzaak en verplichting tot het onderhouden en bewaren van de schepping hoeft eigenlijk nauwelijks betoog. Al in het eerste hoofdstuk van de Schrift zegt de Heere Zelf: „En God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed” (Genesis 1:31).

In het tweede hoofdstuk staat de opdracht aan de mens om de schepping op een verantwoordelijke manier te beheren. „Zo nam de Heere God de mens, en zette hem in den hof van Eden om dien te bouwen en dien te bewaren.”

Ook elders in de Bijbel wordt de band tussen Schepper en schepping benadrukt. Zoals in Psalm 50:10-12: „Want al het gedierte des wouds is Mijne, de beesten op duizend bergen. Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij mij.”

De Bijbel biedt echter ook perspectief op de nieuwe schepping, waar Openbaring 21 van spreekt: „En ik zag een nieuwen hemel en een nieuwe aarde, want de eerste hemel en de eerste aarde was voorbijgegaan, en de zee was niet meer.”