Een kind is ons geboren, doch wat een vreemde geboorte. Zie op dat kind, er is geen wieg om hem te wiegen, geen linnen om Hem in te winden, nauwelijks een weinig spijze om Hem te voeden. Zie op de moeder, er is geen hulp voor haar, geen zachte kussens, slechts een weinig stro als haar bed. Zie op Jozef de genoemde vader, een arme timmerman die van een koestal een kraamkamer en van een kribbe een wieg maakte.Maria, zij moest een Zoon baren. Een engel had het haar gezegd, de Heilige Geest had haar overschaduwd, de dagen waren vervuld en nu was zij verlost. Wie is niet verwonderd? Een maagd heeft geloofd, een maagd heeft ontvangen, een maagd heeft gebaard. Ik zal alle wonderen tot dit woord van Johannes 15:5 brengen: „Ik ben de wijnstok.”

Hier wordt dit kindeke Christus voorgesteld als een wijnstok, geen ceder, geen eik, nee, een wijnstok. Dat is de zwakste, de laagste, de vruchtbaarste van alle bomen. Hij heeft door Zijn menswording de laagste staat ingenomen en Zichzelf vernietigd. Hij is echter de vruchtbaarste wijnstok geweest die op de aarde gedragen heeft. Wijnstokken worden niet gezaaid, maar geplant. Jezus die voortgekomen is uit de Vader, is geplant in de buik van een maagd. Zoon van Zijn Vader en mens van Zijn moeder.

Isaac Ambrosius, predikant te Preston (Het zien op Jezus, 1683)