Op de websites van zowel de Volkskrant en Trouw als het Algemeen Dagblad verschenen maandag artikelen waarin vooral politici hun afschuw uitten over het commentaar dat maandag in deze krant verscheen onder het kopje ”Homowetten”. Daarin werd de vinger gelegd bij het feit dat D66 komt met een initiatiefwet die het scholen moet verbieden om homoseksuele leraren vanwege hun levensstijl te ontslaan of niet aan te nemen.

In het commentaar werd verwezen naar het feit dat de hoogste chef van de Verenigde Naties, Ban Ki Moon, in Malawi het parlement bestraffend had toegesproken omdat een homostel in Malawi veroordeeld was tot veertien jaar gevangenisstraf vanwege hun levensstijl. Vooral de zin dat de president van Malawi, die de gevangenisstraf tegen het homopaar ongedaan had gemaakt, wel snel onder druk van de VN door de knieën is gegaan, leidde in de media tot een storm van protest.

Ook door verschillende politici werd het commentaar scherp veroordeeld. PvdA-Kamerlid Samsom noemde het stuk ronduit stuitend. GroenLinkslijsttrekker Halsema riep, via Twitter, ChristenUnievoorman Rouvoet ertoe op het commentaar te veroordelen.

D66-Kamerlid Van der Ham gebruikte nog scherpere bewoordingen. Hij noemde het commentaar een „schandalig stuk.”

Ook bij de krant zelf kwamen diverse reacties binnen van mensen die het commentaar, veelal via de website van het RD, hadden gelezen.

Op zich is hoofdredacteur Kranendonk niet verbaasd over de felle kritiek. „Het zegt iets over de allergie in onze maatschappij voor wat betreft dit onderwerp. Ik maak me wel zorgen over het feit dat uit veel reacties blijkt dat de tolerantie ten opzichte van Bijbelgetrouwe christenen flinterdun is geworden. Het punt dat we wilden maken, is dat er aan de ene kant volledige tolerantie wordt bepleit ten opzichte van homoseksuelen, terwijl aan de andere kant niemand zich zorgen lijkt te maken over de intolerantie die dat tot gevolg heeft voor een grote groep christenen. Veel van de reacties bevestigen helaas dat die analyse klopt. Dat maakt ons bezorgd. In zo’n land leven we dus blijkbaar.”

Kranendonk vindt achteraf dat sommige zinnen in het commentaar beter anders geformuleerd hadden kunnen worden. „Dat zinnetje over het feit dat de president van Malawi wel snel door de knieën is gegaan, had anders gemoeten. Nu wekken we de indruk alsof we pleiten voor gevangenisstraffen voor homoseksuelen, of voor lijfstraffen of noem het verder maar op. Die indruk betreuren we. Op Twitter werd zelfs beweerd dat het RD de doodstraf voor homo’s wil invoeren. Iedereen die onze krant kent, weet dat we die beschuldiging met reden verre van ons werpen.

We hebben niet anders willen doen dan aandacht vragen voor het goed recht van mensen om in dit land hun leven in te richten volgens Bijbelse richtlijnen. Wat dat betreft, doen we inhoudelijk ook niets af van wat er geschreven is. De woordkeus was echter niet gelukkig.”

De hoofdredacteur zegt nog het meest geraakt te zijn door de reacties op het commentaar van homo’s uit eigen kring. „Van diverse kanten zijn wij door homo’s uit de achterban aangesproken op dit commentaar. Mensen die zich gekwetst en onbegrepen voelen. Dat raakt ons dieper dan kritiek van buitenstaanders. Homofielen in de gereformeerde gezindte hebben het vaak niet makkelijk en lopen soms tegen muren van onbegrip op. Dat onze krant hen, volstrekt onbedoeld, heeft gekwetst, trekken wij ons erg aan. Het RD wil namelijk allesbehalve een homofoob bedrijf zijn. Ook onder onze werknemers zijn er mensen met een homofiele geaardheid. Zij hebben een gewaardeerde plaats. Dat geeft wel aan dat er van homovijandigheid geen sprake is. En laat ik duidelijk zijn: daarvan mag nérgens in de gereformeerde gezindte sprake zijn. Op grond van wat de Bijbel leert, accepteren we dus de homofiele medemens volledig. Maar de homoseksuele leefwijze kunnen we niet anders dan afwijzen.”

Zorgen heeft de hoofdredacteur over de toekomst van het debat in Nederland als het gaat om de acceptatie van Bijbelgetrouwe christenen in de maatschappij. „De felheid van sommige reacties maakt duidelijk dat we hier een open zenuw in het publieke debat raken. Het is en blijft onze taak om duidelijk te maken dat die zenuw openligt en wat dat voor gevolgen kan hebben voor christenen in dit land.”