Dat stelt orthopedagoge Esther Albers vast, die deze maand aan de Radboud Universiteit in Nijmegen promoveert op een onderzoek naar de „uitdagingen in de zorg voor hele jonge kinderen.” Albers heeft baby’s in 53 groepen van in totaal 38 verschillende kinderdagverblijven in de regio Arnhem - Nijmegen geobserveerd toen ze drie, zes en negen maanden oud waren en nog eens rond hun eerste verjaardag. De pedagoge is niet optimistisch over de kwaliteit van de zorg in crèches in het algemeen.

Albers heeft het onderzoek gedaan waarvoor bekende wetenschappers als Louis Tavecchio, hoogleraar kinderopvang, en Marianne Riksen-Walraven, hoogleraar ontwikkelingspsychologie, al jaren pleiten. Beide hoogleraren maken zich grote zorgen over de kwaliteit van de kinderopvang in Nederland en het effect dat die zorg heeft op de latere ontwikkeling van het kind.

Tavecchio stelt dat een kind met een moeilijk temperament misschien wel helemaal niet geschikt is voor opvang buitenshuis in de jongste jaren, ook niet bij oma of de buurvrouw. Zo’n kind gedijt volgens hem beter bij zoveel mogelijk rust. Tot nu toe waren daar vrijwel alleen Amerikaanse onderzoeksgegevens over beschikbaar.

Volgens Albers zijn leidsters in de kinderopvang wel van goede wil, maar ontbreekt het hen aan opleiding. Zij noemt de kwaliteit van zorg in alle door haar onderzochte crèches matig. De medewerkers benaderen temperamentvolle kinderen vanaf het begin minder sensitief en babbelden er minder mee tijdens de momenten als verschonen, voeden en naar bed brengen.

De promovenda ontdekte ook dat het stressniveau van baby’s vanaf drie maanden behoorlijk stijgt als ze bij de kinderopvang binnengebracht worden. Dat is vooral het geval bij kinderen die thuis een warme band met hun moeder hebben. De stressfactor neemt toe naarmate de baby’s ouder worden. „Een kinderdagverblijf is een behoorlijke opgave voor zeer jonge kinderen”, concludeert Albers. Ze vraagt zich af of baby’s tot een jaar niet beter gewoon thuis bij de vaste verzorgers kunnen blijven.