Zoals het gastenverblijf van Dottie in de Haïtiaanse hoofdstad Port-au-Prince, waar we na de verwoestende aardbeving van begin dit jaar een week lang onderdak vonden.

Toegegeven, de regels waren streng. De eigenaresse, een pittige Amerikaanse tante, bestuurde haar guesthouse met ijzeren hand. ’s Morgens om klokslag zeven uur werden de bewoners geacht aan de ontbijttafel plaats te nemen. Laatkomers kregen op z’n best een reprimande, maar vonden ook rustig de hond in de pot. ’s Avonds was het al niet veel anders. Om halfzes stond het diner op tafel. En wie niet kwam, wie niet at.

Ook het douchen was aan strenge regels onderhevig. In de badkamer hing een sticker met het simpele bevel: ”Guests should take a military shower”. Ik kon me er wel iets bij voorstellen, maar besloot toch Dottie eens om de exacte definitie van een militaire douche te vragen. „Koud en kort”, was het overduidelijke antwoord.

Ondanks deze ontberingen was het wél een veilige plaats – en dat is heel wat waard in een stad als Port-au-Prince. Het complex was omgeven door een hoge muur, die slechts door een enorme stalen schuifdeur werd onderbroken. Na zonsondergang ging de deur hermetisch op slot. En alsof dat nog niet genoeg was, liet Dottie een vervaarlijk ogend monster –het bleek een hond– los in de tuin.

Met een gerust hart lieten wij onze spulletjes dan ook in het guesthouse achter, in de gelukkige wetenschap dat Dottie over onze bezittingen waakte.

Dat rotsvaste vertrouwen werd plotseling ruw beschaamd. Onze kamergenoot had nietsvermoedend een flesje wijn in Dotties koelkast geparkeerd. Twee dagen later bleek het geestrijke vocht in geen velden of wegen meer te bekennen.

Uit angst dat onze drie biertjes hetzelfde lot zouden ondergaan, parkeerden wij het ingeblikte gerstenat noodgedwongen in onze kamer. Toen wij kort daarop onszelf op een pilsje dachten te trakteren, bleek dat de alcoholjager opnieuw zijn slag had geslagen.

Vastbeslotener dan ooit sloegen we een nieuwe lading in, ditmaal beschermd door het cijferslot van een koffer. Dat werkte. Maar tot op de dag van vandaag zijn we er niet achter of onze drankjes zijn gepikt door iemand die een probleem met alcohol had, of door iemand met een alcoholprobleem.