„En tot zichzelven gekomen zijnde, zeide hij: Hoevele huurlingen mijns vaders.”

Nu, broeders! Denk veel met de meeste ernst aan uw einde. Het is beter het nu te weten, dan wanneer er geen middel meer is. Meent u dat enkele flauwe gebeden, luie wensen en een beetje schrik des harten een dode kunnen rukken uit het graf van zijn zonden? Denkt u dat die een verdoemde ziel kunnen ophalen uit de put van de hel? Neen, dat is niet mogelijk.

Weet dat het werk der verlossing groter is dan het werk van uw schepping. Zo u niet naar Christus gaat, is er geen hulp of redding voor u. Wij kunnen ons ontfermen over ellendigen en bedroefd zijn over hen. Maar wij zijn even bekwaam om werelden te scheppen en de hel in stukken te breken, als een arme ziel uit de klauwen van de duivel te rukken.

Werd dit goed overdacht, het zou alle vleselijke inbeeldingen van veel mensen vernietigen. Merk toch ernstig op de zwakheid, de achteloosheid en de ledigheid van alle middelen die wij aanwenden en van alle plichten die wij doen. Dit is ook een voldoende beweegreden om een arme, verslagen zondaar te 
overreden om niet te leunen op een gebroken rietstaf.

Thomas Hooker,
predikant te Newton
(New England)

(”De ware zielsvernedering”, 1678)