Fauré beperkte zich tot het schrijven van kamermuziek voor strijkers, vaak gecombineerd met piano. Twee van zijn werken staan op deze cd: de beide kwartetten voor viool, altviool, cello en piano.

Het pianokwartet als bezetting biedt mooie mogelijkheden. De strijkers kunnen als een soort miniatuurorkest optreden naast een concerterende piano. Een andere keer vormt juist de piano de begeleiding voor een van de solerende strijkers.

Fauré heeft zijn pianokwartetten met een tussenpoos van tien jaar geschreven. Toch horen ze echt bij elkaar. Bij beide werken zijn de tempoaanduidingen nagenoeg identiek, beide staan in mineur, de hoekdelen hebben de sonatevorm, en de scherzi hetzelfde nerveuze karakter.

Niettemin is er in harmonisch opzicht wel degelijk verschil. In opus 45 komt Fauré dichter bij de grenzen van de tonaliteit. Atonaal wordt het nergens –dat paste niet bij Fauré– maar de harmonieën krijgen wel steeds meer van het ‘echte’ impressionisme.

Trio Wanderer en Antoine Tamestit pakken Fauré niet met fluwelen handschoenen aan, maar juist hun af en toe robuuste vertolking vormt een welkome correctie op het wat geparfumeerde imago van deze Franse componist.

Gabriel Fauré. Piano Quartets; Trio Wanderer en Antoine Tamestit (viool); Harmonia Mundi (HMC 902032); € 17,95.