Ten eerste: wij hebben in Nederland een parlementaire democratische regeringsvorm. Die is van alle regeringsvormen nog de minst slechte. Door middel van deze regeringsvorm mogen tot op de dag van vandaag twee zeer bekwame en algemeen gerespecteerde SGP leden in de Tweede Kamer plaatsnemen. Maar deze Kamerleden zijn wel gebonden aan de grondrechten van deze regeringsvorm. Hierop hebben zij een eed afgelegd. Een van die grond rechten is de vrijheid van godsdienst. Dat laatste is een realiteit en als men zich hieraan niet wil onderwerpen, moet men zich niet beschikbaar stellen voor bestuurlijke functies, en ook geen eed afleggen op de landswetten.Dan het andere punt: het voorstel is zinloos. Dat weet Wilders natuurlijk ook, maar die is uit op stemmingmakerij. Wij hebben in Nederland niet alleen vrijheid van godsdienst maar ook vrijheid van drukpers. Dus om die reden kan men de Koran ook al niet verbieden. En afgezien daarvan, als een mohammedaan naar België gaat, kan hij zo veel Korans kopen als hij wil.

G. Kornet
Werkendam

Christen op het werk

De conclusie van prof. Paulo F. Ribeiro dat christenstudenten hun christen-zijn en de wetenschap te veel scheiden (RD 19-5), is heel herkenbaar. Als die studenten eenmaal ergens een baan gevonden hebben, dreigt die scheiding ook te blijven.

Het probleem is echter nog veel groter en ligt ook veel dieper. Veel christenen, ook in niet-wetenschappelijke beroepen, leven in twee werelden: die van de kerk (en alles wat daarmee samenhangt) en die van het werk (je gewone leventje). Een belangrijke oorzaak hiervan is het diep in onze kerkelijke theologie doorgedrongen Griekse denken, waarin we onderscheid maken tussen geestelijke en wereldse beroepen. Een predikant heeft dan een hogere geestelijke status dan bijvoorbeeld een christelijke fabrieksarbeider.

Het Bijbelse beeld staat hier echter haaks op: we mogen ons werk voor de Heere doen, wat de inhoud daarvan ook is. Het is verheugend om te zien dat steeds meer christenen en kerken ontdekken dat er helemaal geen kloof hoeft te zijn tussen de zondag en de maandag. En dat onze maatschappij steeds meer accepteert dat je ook op maandag op je werk christen bent. Spiritualiteit is immers in. Steeds meer christenen (ook studenten) zijn bezig met de vraag wat hun christen-zijn in concreto betekent in hun eigen beroepsgroep en in hun bedrijf. Het nog steeds groeiende aantal netwerkgroepen en bidstondgroepen is daarvan de beste graadmeter.

Maarten Pijnacker Hordijk
Houten