De kerk weet gelukkig wel beter. Hóórt in ieder geval beter te weten. Met Pinksteren gaf God immers Zijn Geest en daarmee gaf Hij Zichzelf. Zonder Pinksteren zou het tegoed van Goede Vrijdag en Pasen niet uitgedeeld, niet toegepast kunnen worden in mensenharten. Te vaak echter zijn, ook nu nog, veel christelijke gemeenten pinksterloze organisaties. De evangelische beweging, met zijn soms doorgeschoten aandacht voor alleen de Geestesgaven, is wat dat betreft nog steeds een onbetaalde rekening van de kerk.

Niet minder erg is het dat een pinksterloze kerk haar taak en roeping in de wereld verzaakt. Want uitgerekend met Pinksteren gaat het om evangelisatie en zending. Het pinksterfeest is het feest waarop de kerk buitenstaanders oproept en uitnodigt mee te gaan en mee te doen met hen die de Naam van Christus belijden.

Met Pinksteren moeten de ramen en de deuren van onze kerken nóg uitnodigender openstaan dan anders. En als we die deuren en ramen liever dichthouden, waar ligt dat dan aan? Wordt het dan geen tijd voor grondig zelfonderzoek?

Israël vierde deze week het Wekenfeest. Pinksteren: feest van de eerstelingen. Feest ook van de herdenking van de wetgeving op de Sinaï. God schreef Zijn geboden op stenen tafelen. De Tien Woorden als het hart van Gods verbond met Zijn volk. Een sténen hart, dat wel.

Met Pinksteren haakt de christelijke gemeente bij Israël aan. En het getuigenis dat er van haar uitgaat is dat God het stenen hart heeft weggenomen en een hart van vlees gegeven heeft: Jezus Christus. De letter van de wet heeft Hem gedood en daarom kon met Pinksteren Zijn levendmakende Geest worden uitgestort. Op Jood en heiden.

We vieren Pinksteren met de verkiezingen voor de Tweede Kamer in het verschiet. En als de peilingen enigszins kloppen dan wordt 9 juni geen goede dag voor hen die hopen en bidden dat ook in de politiek de christelijke traditie doorwerkt. Als de peilingen niet liegen, staat Nederland mogelijk zelfs weer een nieuwe paarse ijstijd te wachten. Killer, grimmiger misschien nog dan de vorige.

Als je kijkt naar alles wat zichtbaar is, kan het verlangen je soms overvallen je als christen maar helemaal terug te trekken in de eigen kring. Om dan samen te proberen de bastions nog zo goed mogelijk te verdedigen tegen aanvallen van buitenaf.

De discipelen trokken zich na Goede Vrijdag ook terug achter gesloten deuren. Maar het was Jezus Zelf Die door die gesloten deuren heenbrak en hen de opdracht gaf de wereld in te trekken. En met Pinksteren gebeurt dat ook. Gods Geest maakt van bange vluchtelingen moedige verkondigers van het Evangelie.

Gods Géést deed dat. Vanuit de hémel (Handelingen 2:2). En Gods Geest wil het nog doen. Op het gebed. Werken in mensenharten, in kerken én in de samenleving.