Veel mensen hebben zich geestelijk op een zandgrond vastgezet. Hoeveel zandgronden zijn er niet? Velen hebben wel een ontwaakte consciëntie en hebben indrukken dat hun werk te licht zal bevonden worden volgens de eis op de schaal van Gods heiligdom. In het bijzonder hebben zij die indrukken als zij anderen met licht over hun weg horen spreken.Overtuigingen van zonden zijn maar een zandgrond, voorzover men daarin blijft hangen. Hoe heeft Ezau met tranen de plaats van berouw bij zijn vader gezocht. Ja, hoeveel zandgronden zijn er niet? Gronden van goedkeuring door mensen, zelfs van vromen, met voorbeelden die men navolgt en waarop velen hun ziel verderven. Niet dien de mens prijst, maar dien God prijst is immers beproefd. Ook alle verschijningen buiten het Woord van Christus zijn zandgronden, dat is te geloven die stem die roept -in Matthéüs 24-: Ziet hier, of zie daar is de Christus.

Dit alles zijn op zichzelf zandgronden, want het is iets anders dan de rotssteen Christus. Zie daarom eens hoe een die Jezus woorden niet doet, het bewijs bij hem draagt van een dwaze man te zijn. Als de slagregens van de oordelen van God komen en Hij laat eens zien dat Hij een rechtvaardig God is, o, wiens hoop zal dan bestaan? Er komen dan allerlei waterstromen van oordelen. Laat dan degene wiens huis op het zand staat eens spreken over zijn hoop!

Justus Vermeer, ouderling te Utrecht (Verzameling van enige oefeningen, 1747)